အခမ္းနားဆုံးအရာ

ျပီးခဲ.တဲ.တစ္ရက္က ကြ်န္ေတာ္ Telecommunications ကုပၼဏီ တစ္ခုကုိ အလုပ္ကိစၥနဲ. သြားရပါတယ္။ ေနရာ က နည္းနည္းေ၀းေတာ. ကြ်န္ေတာ္ ရထားနဲ. သြားတယ္။ ျပီးေတာ. တကၠစီျပန္စီးတယ္ ။ တကၠစီေမာင္းတဲ. သူက အင္ဒီးယန္း တစ္ေယာက္ပါပဲ။ အသက္ခပ္ငယ္ငယ္ပဲရွိဦးမယ္။ ကြ်န္ေတာ္သြားခ်င္တဲ.ေနရာ ကုိ အတုိဆုံး လမ္း အမွန္ဆုံးလမ္းက ေနသူေမာင္းေပးခဲ.ပါတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင္. တကၠစီသမားေတြက သူတုိ.မီတာ ခတက္ေအာင္လုိ.၊ေကာ္မရွင္မ်ားမ်ားရေအာင္လုိ.ပတ္ေမာင္းၾကတာမ်ားပါတယ္။ ဒီတစ္ေယာက္ကေတာ. အဲဒီလုိမဟုတ္ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ ကုိယ္တုိင္ကလည္း အဲဒီေနရာကုိ အျမဲ သြားေနၾကမုိ. ဘယ္လမ္းကသြားရင္ျဖင္.မွန္တယ္။ ဘယ္လမ္းကသြားရင္ ပုိေ၀းတယ္ စသျဖင္.ခြဲတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္သြားခ်င္တဲ. ကုပၼဏီ ကုိ ေရာက္ေတာ. ကားခရွင္းဖုိ.လုပ္ပါတယ္။ ကားခ က ၂၁ က်ပ္ ခြဲ က်ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္.မွာ က လည္းတစ္ရာတန္ပဲပါတယ္။သူ.မွာကအမ္းစရာမပါဘူး။ ဒါနဲ. သူကပုိက္ဆံကုိတျခား တကၠစီသမားတစ္ေယာက္ ဆီက လဲပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္အာရုံကအဲဒီကုိ ေရာက္ေနတာနဲ. ဖုန္းကုိ ေဘးမွာခ်ထားတာကုိေမ.သြားပါတယ္။ ကားခလဲရွင္းျပီးေရာ ကြ်န္ေတာ္ က ကုပၼဏီ အေဆာက္အအုံထဲ ကုိ ေကာ.ေကာ.ေကာ. ေကာ.နဲ. ၀င္သြားပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ကားေတြက အေတာ္.ကုိ ၾကပ္ေနပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ အေဆာက္အအုံထဲ မေရာက္ခင္မွာ အေနာက္က ဟြန္းသံရွည္ အက်ယ္ၾကီးကုိ ၾကားရပါတယ္။ ကုိယ္မနဲ. မဆုိင္ရင္ လွည္.မၾကည္.တတ္တဲ.အက်င္.ရွိတာမုိ. ကြ်န္ေတာ္ ကလွည္.ေတာင္မၾကည္.ျဖစ္ခဲ.မိပါဘူး။စိတ္ထဲကေတာ. ဘယ္အေကာင္က ဒီေလာက္ဟြန္းအက်ယ္ၾကီးတီးတာပါလိမ္.လုိ.ေတာင္ေတြးခဲ.မိပါေသးတယ္။ ဒီလုိနဲ. အထဲကုိ အေရာက္၊ ကြ်န္ေတာ္. Client ကုိ ဖုန္းေခၚဖုိ. လည္းလုပ္ေရာ ၊ ဖုန္းကုိမေတြ.ေတာ.ပါဘူး။ ဟုိဘက္အိပ္စမ္း၊ ဒီဘက္အိပ္စမ္း၊ ဘယ္မွာစမ္းစမ္းမရွိပါဘူး။ ဒါနဲ. ကြ်န္ေတာ္လည္း ပ်ာသြားပါတယ္။ တကၠစီထဲမွာ က်န္ခဲ.ျပီဆုိတာကုိ လည္းတပ္အပ္သိလုိက္ပါတယ္။ ခက္တာက ကားနံပါတ္ကုိ လည္းမမွတ္မိ။ Receipt ယူခဲ.ဘုိ.လည္းေမ.သြားေတာ. ဖုန္းေလးေတာ. ဆုံးျပီလုိ.သတ္မွတ္လုိက္ပါတယ္။ အရင္တစ္ေခါက္တုန္းကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေမာ္တာရုိလာေလးတစ္လုံး ကားေပၚမွာ ေမ.က်န္ခဲ.ဖူးပါတယ္။ ျပန္မရခဲ.ပါ။ ဒီမွာ က ကားနံပါတ္မမွတ္မိလုိ.ကေတာ. ဘာပစၥည္းက်န္ခဲ.က်န္ခဲ.ျပန္ရဖုိ. မေသခ်ာပါဘူး။ ဖုန္းက်န္ခဲ.ရင္ ကားသမားေတြက ဖုန္းကုိ တစ္ခါတည္း ပိတ္ဆင္းမကတ္ ကုိလႊင္.ပစ္ အဲဒါမ်ိဳးလုပ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္. စီးတဲ. သူ က Receipt ယူသြားတယ္ဆုိရင္ေတာ. သူတုိ.မလုပ္ရဲၾကပါဘူး။Receipt မွာကားနံပါတ္၊အခ်ိန္အတိအက်၊သြားခဲ.တဲ.ခရီးအစရွိသျဖင္.ပါတယ္ ဆုိေတာ.ျပန္လုိက္လုိ.ရပါတယ္။ အခုဒီ ဖုန္းက လည္း ရုံးက ေပးထားတဲ.ဘလက္ခ္ ဘယ္ရီ ၊ ေလ်ာ္ရရင္ အနည္းဆုံး ၂၄၀၀ ေလာက္သြားမွာဆုိေတာ. ေရေရလည္လည္စိတ္ညစ္သြားပါတယ္။ဒါနဲ. ျပန္ရလုိျပန္ရျငား အေဆာက္အအုံအျပင္ဘက္က လုံျခဳံေရးကုိသြားေမးပါတယ္။ကံေကာင္းခ်င္လုိ.ပဲလားေတာ.မသိဘူး။ လုံျခဳံေရးက ကြ်န္ေတာ္.ကုိေျပာတယ္။ ခင္ဗ်ားကုိ တကၠစီသမားက ဟြန္းတီးျပီးျပန္ေခၚေနတာတဲ.။ ခင္ဗ်ားက အထဲကုိ အျမန္၀င္သြားေတာ. ဘယ္လုိမွ လုိက္လုိ.မမီေတာ.လုိ. ကြ်န္ေတာ္. ကုိ သူ.ကားနံပါတ္ရယ္ဖုန္းနံပါတ္ရယ္ေပးခဲ.တယ္တဲ.။ ကြ်န္ေတာ္ေပ်ာ္သြားပါတယ္။ တကၠစီသမားကုိလည္းေက်းဇူးတင္သြားပါတယ္။ ခ်က္ျခင္းပဲ လုံျခဳံေရးဆီက ဖုန္းနဲ. တကၠစီသမားကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေခၚပါတယ္။ သူကေျပာတယ္။ကြ်န္ေတာ္ျပန္လာေပးမယ္၊ ဒါေပမယ္. လာေပးလုိ.က်တဲ. မီတာခ ကုိ ေတာ. ကြ်န္ေတာ္.ကေပးရမယ္လုိ.ေျပာတယ္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘယ္ေလာက္ေလာက္ေပးရမလဲလုိ.ေမးေတာ. သူက ၂၀ ေလာက္က်မယ္လုိ.ေျပာတယ္။အခု တျခား ကာစတန္မာကုိ လုိက္ပုိ.ေနလုိ. ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ၾကာမွေရာက္မယ္ေစာင္.ေနပါလုိ.ေျပာတယ္။ သူေျပာတဲ. ၁၅ မိနစ္ ဆုိတဲ. အခ်ိန္အနည္းငယ္ၾကာျပီးတဲ. အခါမွာ တကၠစီသမားေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီမွာ ကြ်န္ေတာ္ အရမ္းအံ.ၾသ စရာတစ္ခု ကုိ ျမင္လုိက္ရပါတယ္။ တကၠစီသမားကုိ လည္းေတာ္ေတာ္ေလးစားသြားပါတယ္။ ကားထဲမွာ လည္း လူတစ္ေယာက္မွ မပါပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္.ဆီကုိ ပဲ သက္သက္လာတာပါ။အမွန္တကယ္ကြ်န္ေတာ္ေမွ်ာ္လင္.ထားတာ က သူလာမယ္။ မီတာကုိ ေတာ.ပိတ္ထားမယ္၊ ကြ်န္ေတာ္က လည္း ျပန္လာရင္ ပုိက္ဆံေပးမယ္လုိ. ကတိေပးထားျပီးသား။ဒီေတာ. ကြ်န္ေတာ္.ဆီေရာက္တာနဲ.သူေျပာတဲ. ပုိက္ဆံ ၂၀ေတာင္းေပးလုိက္မယ္။ဒီလုိေပါ.။ဒါေပမယ္. သူအဲဒီလုိမလုပ္ခဲ.ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ေရွ.မွာ ကားကုိရပ္ပါတယ္။ ဖုန္းကုိလွမ္းေပးျပီးမီတာကုိ ျပပါတယ္။ ၁၉ က်ပ္က်တယ္လုိ.ေျပာပါတယ္။ တကယ္ဆုိကားထဲမွာစီးတဲ.သူမပါဘဲနဲ. သူမီတာကုိဖြင္.ထားစရာမလုိပါဘူး။ ကားကုိဒီအတုိင္းေမာင္းလာ။ကြ်န္ေတာ္ဆီေရာက္တာနဲ. ပုိက္ဆံေတာင္းျပီးသူ.အိတ္ထဲထည္.လုိက္ရင္ရတာပဲ။ ကြ်န္ေတာ္.ဆီက အပုိေဘာက္ဆူးေလးဘာေလးေတာင္ေမွ်ာ္လင္.လုိ.ရႏုိင္ေသးတာပဲ။အခုစီးတဲ.သူတစ္ေယာက္မွမပါဘဲနဲ.ေတာင္သူက မီတာကုိဖြင္.ထားပါတယ္။ အျခားသူတစ္ေယာက္ေယာက္အတြက္ေတာ. အေသးအဖြဲကိစၥျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ႏုိင္ေပးမယ္. ကြ်န္ေတာ.္အတြက္ေတာ. သူဟာ ေလးစားထုိက္တဲ.အျပဳအမူတစ္ခုကုိ ျပဳလုပ္ခဲ.တာျဖစ္ပါတယ္။ဒါနဲ.ကြ်န္ေတာ္လည္းအိတ္ကပ္ထဲမွာရွိတဲ. ငါးရာတန္တစ္ရြက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ.ပုိက္ဆံ အကုန္လုံး ကုိ ေရေတာင္မေရပဲနဲ. သူ.ကုိေပးလုိက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္.ဖုန္းျပန္ရတဲ.အတြက္ေၾကာင္.ေရာ၊ သူ.ရဲ.ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းကုိ အသိအမွတ္ျပဳတဲ.အေနနဲ.ေရာေပါ.။ ဒါေတာင္သူကမယူဘူးလုိ.ျငင္းပါတယ္။ က်သေလာက္မီတာခကုိပဲယူပါမယ္လုိ.ေျပာရွာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ.ကြ်န္ေတာ္မရမက အတင္းေပးလုိ.သူယူသြားပါတယ္။ လူေတြဟာ ကုိယ္တုိင္သာ ရုိးသားခ်င္မွ ရုိးသားမယ္ ကုိယ္.အေပၚအျခားသူတစ္ေယာက္က ရုိးသားတာကုိေတာ. ႏွစ္သက္ၾကတယ္မဟုတ္လား။၀ီလီယံမ္ရွိတ္ခ္စပီးယားကေျပာဖူးတယ္။ ေဟာဒီေလာကမွာ .. ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းေလာက္ၾကီးၾကယ္ခမ္းနားတဲ. အရာမရွိတဲ.။ ဟုတ္ပါတယ္။ ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းဟာ အင္မတန္မွ ဂုဏ္ရွိပါတယ္။ ရုိးသားသူတစ္ေယာက္ဟာ လူအမ်ားေလးစားျခင္းကုိခံရပါတယ္။ လူအမ်ားရဲ. ယုံၾကည္မွဳကုိရရွိပါတယ္။ ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းမရွိတဲ.သူကုိ ဘယ္သူကမွမႏွစ္ျမိဳ.ၾကပါဘူး။ ဒီေနရာမွာ ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းနဲ. ရုိးအျခင္း ဟာမတူဘူးလုိ. ကြ်န္ေတာ္ယူဆပါတယ္။ ရုိးအျခင္း ဟာ အျမင္မက်ယ္ျခင္း၊ မသိနားမလည္ျခင္း ၊ ဗဟုသုတမရွိျခင္း၊ ေခတ္မမီျခင္း၊ တုံးအျခင္း ၊ထုံျခင္း စသျဖင္.ကြ်န္ေတာ္ျမင္ပါတယ္။ ဘယ္မွာလဲမသိဘူး ကြ်န္ေတာ္ဖတ္လုိက္ရတယ္။ နီကုိရဲေရးတဲ. ေဆာင္းပါးေလး ။ သူေခ်ာင္းသာ ကုိကားရုိက္သြားတုန္းက ၾကဳံခဲ.ရတဲ. ဆီးသီသည္တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိေရးထားတာ။ ဆီးသီသည္ေလးက ေျပာတယ္။ ဆီးသီးတစ္ဘူးကုိ ၁၀ တဲ. ။ နီကုိရဲ က ငါးဘူးကုိ ၅၀ထားပါလားဆုိ ေတာ. မရလုိ.ပါဦးဦးရယ္တဲ.။သမီးတုိ.ကတစ္ေန.လုပ္မွတစ္ေန.စားေတြပါ။ေစ်းေလ်ာ.ေရာင္းရင္အေမကရုိက္လိမ္.မယ္လုိ. ဆီးသီးသည္ေလးက ေျပာတယ္။ ဒါမ်ိဳးၾကေတာ. သူကစာမတတ္လုိ. " အ " တာေပါ.။ ေနာက္ကြ်န္ေတာ္တုိ.ငယ္ငယ္က အျမဲၾကားဖူးေနတဲ.ပုံျပင္ေလး။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ေၾကာင္မၾကီး ကေၾကာင္ကေလးေတြကုိေမြးေတာ. ၊ ဘုန္းၾကီးက ကုိရင္ေလးတစ္ပါး ကုိ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္ေမြးလည္း ၾကည္.ခဲ.လုိ.ေျပာေတာ. ကုိရင္ေလး က သြားၾကည္.တယ္။ ျပီးေတာ. ဘုန္းၾကီးကုိေျပာတယ္။ ေလးေကာင္ပါဘုရား တဲ.။ အထီးဘယ္ႏွစ္ေကာင္အမ ဘယ္ႏွစ္ေကာင္လည္းကုိရင္ လုိ.ေမးေတာ. ၊ ကုိရင္က မမွတ္ခဲ.ရဘူးဘုရား ၊ သြားျပန္ၾကည္.လုိက္ဦးမယ္လုိ.ေျပာျပီးထပ္သြားၾကည္.တယ္။ အထီးႏွစ္ေကာင္ အမ ႏွစ္ေကာင္ပါဘုရားလုိ.ဘုန္းၾကီးကုိ ျပန္လာေျပာတယ္။ဘုန္းၾကီးကထပ္ေမးတယ္ ဒါျဖင္.ရင္ ဘာအေရာင္ေလးေတြတုန္းကြဲ.ဆုိ ေတာ. ၊ ကုိရင္ေလး က မမွတ္ခဲ.ရဘူးဘုရား သြားျပန္ၾကည္.လုိက္ဦးမယ္လို.ေျဖတယ္။ ဒါမ်ိဳး ၾကေတာ. ထုံတာ အျမင္မက်ယ္တာလုိ.ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ ရုိးသားေျဖာင္.မတ္တာ ၾကေတာ. ကုိယ္က်င္.တရားနဲ. ဆုိင္ပါတယ္။ သူမ်ားအေပၚမွာ မဟုတ္မမွန္တာမလုပ္တာ။ လိမ္လည္လွည္.ျဖားျခင္းမျပဳတာ၊ မွန္ေသာစကားကုိဆုိတာ အဲဒီမ်ိဳး ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္.အေဖဟာ အရင္တုန္းက လာဘ္လာဘ အရမ္းရတဲ. အစုိးရဌာနတစ္ခုမွာလုပ္ပါတယ္။ သူသာအဲဒီတုန္းက တျခား သူနဲ.လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၀န္ထမ္းေတြလုိမ်ိုး မရုိးမသားလုပ္ခဲ.မယ္ဆုိရင္ကြ်န္ေတာ္တုိ. အခုအခ်ိန္မွာ အရမ္းခ်မ္းသာေနေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ေဆြမ်ိုးေတြ၊အေဖ.ရဲ.သူငယ္ခ်င္းေတြက အေဖ.ကုိ "လူအၾကီး" လုိ.ေျပာၾကတယ္။ သူမ်ားမုိးခါးေရေသာက္ရင္ကုိယ္လည္းလုိက္ေသာက္ရမွာေပါ.လုိ.အေဖ.ကုိေျပာၾကတယ္။ အခုအခ်ိန္မွာျပန္စဥ္းစားၾကည္.ေတာ. အေဖ.ကုိ ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ပါတယ္။ ေလးလည္းေလးစားရပါတယ္။သူ.ရဲ. ကုိယ္က်င္.တရား နဲ. ရိုးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္းကုိအေဖက ဘယ္နည္းနဲ.မွ အပြန္းပဲ.မခံခဲ.တာပါ။ သူ.ရဲ. လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္တစ္ခ်ိဳ.ေထာင္ထဲ ၀င္ခဲ.ရတဲ. အခ်ိန္မွာ အေဖဟာ သူ.ရဲ. ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ျခင္း ရဲ. အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင္. ၊ဘယ္လုိေဘးအႏၱရာယ္တစ္စုံတစ္ခုမွ မၾကဳံခဲ.ရပါဘူး။အမွန္အတုိင္း ေျပာရရင္ေတာ. ဘယ္သူမွ ၁၀၀ ရာခုိင္ႏွဳန္းမရုိးသားၾကပါဘူး။ လူတုိင္းဟာ လိမ္ဘူးၾကတာပဲ။ အနည္းဆုံးေတာ. အျဖဴေရာင္မုသား ေလးေတြေလာက္ကေတာ. သုံးဖူးခဲ.ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ္.အတတ္ႏုိင္ဆုံး ေတာ. ရုိးသားေျဖာင္.မတ္ေအာင္ ၊ လိမ္လည္မုသားမဆုိျဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစားသင္.ပါတယ္။အေမရိကန္သမၼတ လင္ကြန္းနဲ. ေဂ်ာ.ခ်္၀ါရွင္တန္တုိ.ဟာ လိမ္လည္မုသားမဆုိခဲ.တဲ.သူေတြအျဖစ္ ရုိးသားေျဖာင္.မတ္တဲ.ေနရာမွာစံျပျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ ေဂ်ာ.ခ်္၀ါရွင္တန္ အသက္ေျခာက္ႏွစ္ေလာက္အရြယ္မွာ ၊ တျခားရြယ္တူကေလးေတြလုိပဲ ရဲတင္းတစ္လက္နဲ. စစ္သည္လုပ္တမ္းကစားရတာကုိႏွစ္သက္ပါတယ္။အဲဒီရဲတင္းတစ္လက္နဲ. ျမင္ျမင္သမွ်ကုိ ခုတ္ထစ္ေတာ.တာပါပဲ။ တစ္ရက္ သူ.အေဖရဲ. ဥယ်ာဥ္ထဲမွာစုိက္ထားတဲ. ခ်ယ္ရီပင္ေလးကုိ သူ ကစားေနရင္းနဲ. ခုတ္မိလုိက္ေတာ. ခ်ယ္ရီပင္ေလးဟာေသသြားပါတယ္။ ေနာက္ရက္အနည္းငယ္ၾကာေတာ. သူ.အေဖဟာ သူအျမတ္တႏုိးထားတဲ.၊ အျမဲတမ္းဂုဏ္ယူရတဲ. ခ်ယ္ရီပင္ေလးေသသြားတာကုိသိေတာ. အင္မတန္ပဲေဒါသထြက္ျပီး အိမ္မွာရွိတဲ.သူေတြအကုန္လုံးကုိ ဒီအပင္ဟာ ေရႊဒဂၤါးေပါင္းမ်ားစြာတန္တယ္ကြ ဘယ္သူေသေအာင္ လုပ္တာလဲလုိ.ေမးပါတယ္။ ဘယ္သူမွမလိမ္နဲ. မွန္မွန္ေျပာ လုိ.ေဒါသတၾကီးေျပာတယ္။ ဘယ္သူမွတုပ္တုပ္မလွဳပ္ရဲၾကပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပဲ ေဂ်ာ.ခ်္ ေလးဟာ ငုိၾကီးခ်က္မနဲ. သူ.အေဖကုိ ေျပာပါတယ္။ အေဖရယ္ ကြ်န္ေတာ္ တကယ္ကုိမလိမ္ ပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ္အဲဒီအပင္ေလး ကုိ ရဲတင္းနဲ.ခုတ္ခဲ.မိပါတယ္လုိ.ေျပာပါတယ္။သူလုပ္ခဲ.တာကုိ သူ.အေဖသိသြားရင္သူ.ကုိ ရုိက္မယ္ဆုိတာကုိသူသိပါတယ္။အရုိက္ခံရမွာကုိလည္း သူေၾကာက္ပါတယ္။အဲဒီလုိေၾကာက္ေပမယ္.လည္း သူလိမ္မေျပာခဲ.ပါဘူး။ အဲဒီမွာ ေဒါသထြက္ေနတဲ.သူ.အေဖဟာခ်က္ျခင္းပဲေပ်ာ.ေျပာင္းသြားျပီး သူ.သားသားကုိစကားတစ္ခြန္းေျပာခဲ.ပါတယ္။
" ဒီမွာ ငါ.သား ....အေၾကာက္တရားကုိလြန္ဆန္ျပီး မွန္ေသာစကားကုိဆုိျခင္းဟာ အေဖ.အတြက္ ေဟာဒီလုိ ခ်ယ္ရီပင္ေပါင္း တစ္ေထာင္ထက္ပုိတန္ဖုိးရွိတယ္။ သူတုိ.ရဲ. အပြင္.ေတြ အရြက္ေတြဟာ ေရႊေငြေတြ အတိဖူးပြင္.ေနေစဦးေတာ. ၊ မွန္ကန္ေသာစကားကုိအေဖပုိတန္ဖုိးထားတယ္ငါ.သား ... ."
လုိ.ေျပာခဲ.ပါတယ္။ အဲဒီစကားေလး ကုိကြ်န္ေတာ္ေတာ္ေတာ္ႏွစ္သက္မိပါတယ္။

"Always tell the truth. If you can't always tell the truth, don't lie"

ဗ်တ္ဇ

ျမစ္တစ္စင္း၊ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ ေလညႇင္းအေရာင္

ေခတ္ၿပိဳင္ထဲ ျမစ္ေတြ အမ်ားႀကီး စီးဆင္းေနဆဲမွာပင္ ျဖစ္သည္။ ျမစ္တစ္စင္းႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္မည္ဆုိလွ်င္ ေဟာဒီျမစ္တစ္စင္းရဲ႕ စီးဆင္းမႈ အလ်ဥ္ကေတာ့ ခရမ္းျပာ ျမင္းရိုင္းတစ္ေကာင္လို အတန္ငယ္ ၾကမ္းရိုင္းသည္ဟုသာ ဆုိရမည္ထင္သည္။ သူသည္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈကို စက္ဆုပ္သူ ပီပီ လြတ္လပ္က်ယ္လြင့္ေသာ ပင္လယ္ဆီ တစ္ဟုန္ထိုး ဦးတည္ စီးဆင္းဖို႔ တစ္ခုတည္းကိုသာ အာရံု၀င္စား နားလည္သည္။ ထိုအရာမွ တစ္ပါး အျခားမရွိ။ အျခား မသိ။ အျခား ဘာကိုမွ်လည္း မၾကည့္။ ထိုျမစ္သည္ ေတာကိုေတြ႔လည္း မေကြ႔၊ ေတာင္ကို ေတြ႔လည္း မေရွာင္၊ ေတာင္ေဖာက္ ျမားတစ္စင္းလို ထိုးခြဲ စီးဆင္းဖို႔သာ မုန္ျပင္းခဲ့သည္။ ယဥ္ေက်းျခင္း၊ ႏူးညံ့ျခင္း၊ သိမ့္ေမြ႔ျခင္း၊ ဟန္ေဆာင္ ဘာသာစကား အနက္ အဓိပၸာယ္ကို နားလည္ဖို႔ မႀကိဳးစား။ ခိုတြယ္ဖို႔ ပ်င္းရိကာ ပစ္ပယ္ခါ ခ်ခဲ့၏။ ေန႔မရွိ၊ ညမရွိ၊ နာရီမရွိ။ အခ်ိန္ျပည့္ စီးဆင္းဖို႔ တစ္ခုတည္းမွာသာ ထာ၀ရ အာရံု ၿငိလ်က္ရွိရာ ပင္ပန္း ဆင္းရဲျခင္းတို႔၏ ကုတ္ျခစ္မႈ၀ယ္ ေသြးျခင္းျခင္း နီခဲ့ၿပီ။ နာက်င္မႈ ဒဏ္ရာ ဗရပြျဖင့္လည္း ႏြမ္းလ်လ်က္ ရွိေလၿပီ။

သို႔ေသာ္ မည္မွ်ပင္ မိုးမည္းမည္း၊ ႏွင္းသည္းသည္း။ သူ႔ရင္ထဲ စမ္းနံေဘးမွာ အမွတ္မထင္ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ပြင့္လာေတာ့လည္း ေႏြဦးကို ေရာက္လာတာပဲ ဆိုတာကေတာ့ အမွန္တကယ္ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။



ျမစ္တစ္စင္းႏွင့္ ပမာႏႈိင္းႏႈိင္း၊ ခရမ္းျပာ ျမင္း႐ိုင္းႏွင့္ ပမာဆိုဆို။ ဒဂုန္တာရာ ဆိုတဲ့ စာဆိုႀကီးကေတာ့ သူ႔ကို အ႐ိုင္း။ ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ိုင္းဟု တာရာ မဂၢဇင္းက ေန၍ ႐ုပ္ပံုလႊာ အဖြဲ႕တစ္ခုမွာ သြန္းဆစ္ ထုျပခဲ့သည္။ထိုအခါ သူက အံု႔ဆိုင္း မႈိင္းညိဳ႕ျခင္း မရွိဘဲ ပကတိ အ႐ိုးခံျဖင့္ “ေဌးၿမိဳင္ကေတာ့ ငါ့ကို အ႐ိုင္းတဲ့ကြာ။ ဒါကေတာ့ ၾကမ္းလြန္းတယ္ ထင္တာပဲ။ ငါဟာ ႐ိုင္းသေလာက္ေတာ့ ႐ိုင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မ႐ိုင္းတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္ကြာ။ မဟုတ္ဘူးလား။ What do you sayဟူ၍ အနီးရွိ ၾကင္သူ ဇနီးဘက္သို႔ လွည့္ၿပီး ျပံဳးျဖဲျဖဲႏွင့္ ေမးလိုက္တာကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ မွတ္သားခဲ့ရ ဖူးပါသည္။

တကယ္ေတာ့ သူသည္ ပုထုဇဥ္ လူသားတစ္ဦး ဆိုေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေရး ေသြးေၾကာမွ်င္မ်ားျဖင့္ တစ္ကိုယ္လံုး ရက္ေဖာက္ တည္ေဆာက္ထားရာ အႏုပညာႏွင့္ေတာ့ အေနေ၀း အေန စိမ္းခဲ့ေပသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လူသာမန္တို႔၏ ႏူးညံ့ သိမ္ေမြ႕ေသာ စိတ္ထားမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာကို ခံစား သံုးသပ္လို စိတ္မ်ား လံုး၀ခ်ဳိ႕တဲ့ ကင္းမဲ့ျခင္း မရွိတာေတာ့ အမွန္ပဲ ျဖစ္သည္။

၁၉၄၆ ခုႏွစ္၏ ႏွင္းဆြတ္ ဒီဇင္ဘာရဲ႕ ၀ဲလြင့္ေနေသာ ျမဴေတြၾကား သူသည္ အေၾကအညာတစ္လႊား ခရီးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သြားခဲ့ရသည္။ ထင္း႐ွဴးနံ႔တို႔ျဖင့္ ေမႊးျမေနေသာ ေမာတို႔၏ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္အေရာက္တြင္ တိုင္းေရးျပည္ေရး ကိစၥျဖင့္ အလြန္တရာ အလုပ္မ်ားခဲ့ေသာ သူ႔ဦးေႏွာက္တြင္ အနည္းငယ္ ၾကည္လင္လာဟန္ ရွိသည္။ ႏွင္းထူထူ ျမဴဆိုင္းဆိုင္း၊ ေတာင္ျပာျပာ ေတာစိမ္းစိမ္း ႐ႈခင္းမ်ားကပဲ ညႇဳိ႕ခ်ဴလာေလသလားမသိ။ ကေလာၿမိဳ႕နား အေရာက္မွာ။

“ဂႏၶမာေတာင္___လိုဏ္ေခ်ာင္ မုခ္နန္းဆီ___ဂုမၻာန္ တစ္ေထာင္ ေစာင့္ၾကပ္ ကာဆီးသည္___နတ္ပန္းကေလးနဲ႔___နတ္ပန္းကေလးနဲ႔ သဏၭာန္တူသည္___ ေလယူရာသင္းေမႊးလို႔ လႈိင္ၾကည္___ဘုန္းသမၻာရွင္ ေမွ်ာ္ကိုးကာ ေစာင့္ခဲ့ၿပီ___” ဟူ၍ သူသည္ က်ည္ဆံ တစ္ေတာင့္ ထိုးေဆာင့္ ထြက္သြားသလိုမ်ဳိး တူရိယာဂီတ မဆန္ေသာ အသံၾသၾသႀကီးျဖင့္ အားပါးတရ သီဆိုလိုက္၊ သူ၏ လက္၀ဲဘက္ရွိ ဇနီးသည္၏ ေပါင္ကို လက္၀ါးျဖင့္ စည္းခ်က္ လိုက္သလို ပုတ္လိုက္ လုပ္ေနရာ ေနာက္နားမွာ ခပ္ကုပ္ကုပ္ လိုက္ပါလာေသာ သတင္းေထာက္ အဘိုးႀကီး ဦးပုကေလး ပင္ ျပံဳးစိစိႏွင့္ သူ၏ ေကာ္ကိုင္း မ်က္မွန္ႀကီးထဲက တအံ့တၾသ ေငးေၾကာင္ ၾကည့္ေနမိသည္။ ၿပီးေတာ့ ဗိုလ္ထြန္းလွသို႔ မ်က္စိတစ္ဖက္ မွိတ္ျပလိုက္သည္။

တကၠသိုလ္ အင္း၀ေဆာင္မွာတုန္းက က်ဳပ္အသံက သီခ်င္းဆိုလို႔ လံုး၀ မျဖစ္လို႔ပါဟု ၀န္ခံခဲ့ဖူးေသာ သူက “ဒိုရာသန္းေအး အသံကေလးက ေကာင္းေတာ့ အေတာ္ ေကာင္းတယ္ကြ၊ ငါေတာ့ သူ႔အသံရယ္၊ ေမရွင့္အသံ ရယ္ အႀကိဳက္ဆံုးပဲ”ဟု ကေလာၿမိဳ႕ အ၀င္တြင္ ရင္ဖြင့္လိုက္ပါေသးသည္။ ဒီလိုပါပဲ။ သူခရီး ထြက္တိုင္းလိုလိုပင္ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ႏွင့္ စိတ္လို လက္ ရရွိသည့္ အခါတိုင္း စိတ္ထဲေရာက္ လာသည့္ ကာလေပၚ သီခ်င္းေတြကို သူ႔အသ ံ ၾသၾသႀကီးျဖင့္ သူရသေလာက္ တစ္ပိုင္းတစ္စျဖစ္ျဖစ္ ဟစ္လိုက္ ညည္းလိုက္ လုပ္ေလ့ရွိတာ သူႏွင့္အတူ ပါလာသူမ်ား အသိပါပဲ။

ၿပီးေတာ့...။
သစၥာမ႑ဳိင္ ျမဲခိုင္ခဲ့ေပ___ ေမတၱာမိုးေတြ သြန္းၿဖိဳးရြာေစြ ဆိုေသာ ျပည္လွေဖႏွင့္ ေမရွင္တုိ႔၏ သက္ေ၀ သီခ်င္းကား သူ သေဘာအက်ဆံုး သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ ျဖစ္သည္။ သူအိမ္မွာ ရွိေနစဥ္ အဲဒီသီခ်င္း ေရဒီယိုက လာ လို႔ကေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွိန္း၍ ဇိမ္ျဖင့္ နားေထာင္ေလ့ ရွိစျမဲ။ သက္ေ၀ သီခ်င္း ကို သူဘယ္ေလာက္အထိေအာင္ စြဲပါ သလဲ ဆိုလွ်င္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္း၊ သူ ဘိလပ္ ေရာက္သြားသည့္ အထိပင္ ျဖစ္သည္။ အဲဒီမွာ သူ႔အသည္းစြဲ အဆို ေတာ္ ဒိုရာသန္းေအးႏွင့္ သြားတိုးသည္။ သူတို႔ ကိုယ္စားလွယ္ အဖြဲ႕ ျပည္ေတာ္ မျပန္မီညက မန္ခ်က္စတာ ဟိုတယ္၌ ညစာစားပြဲ က်င္းပရာ ဘိလပ္ျပန္သန္း လည္း တက္ေရာက္သည္။ ထမင္းစား ပြဲအၿပီးမွာ ထံုးစံအတိုင္း အဆိုေတာ္ကို ေတးသံသာျဖင့္ ေျဖေဖ်ာ္ရန္ ၀ိုင္းပြဲ ေတာင္းၾက၏။

ထိုအခါ သူက
“ဒိုရာ၊ ဟိုသီခ်င္းဟာေလ ဓူ၀ံ ၾကယ္ေျမမွာ ခေႂကြ၊ အဲ...အဲ။ သက္ေ၀ သီခ်င္း ဆိုစမ္းပါ” ဟု မွတ္မွတ္ရရ ေတာင္းဆိုၿပီး သံၿပိဳင္ ဆိုရမည့္ “ဓူ၀ံ ၾကယ္___ေျမမွာခေႂကြ___”အပိုဒ္သို႔ အေရာက္တြင္ သူကုိယ္တိုင္ ပါ၀င္၍ သံၿပိဳင္သီဆိုကာ ဂီတ ေရလ်ဥ္ေၾကာတြင္ ေမ်ာပါခဲ့ဖူးသည္ မဟုတ္ပါလား။

“ေဟ့...ဖိုးတာရာ၊ ကဥၥန သီခ်င္း တီးစမ္းပါ”

တြန္႔ခါ ညံဆူေနတဲ့ အသံထူထူ ၾကားမွ ကေသာကေမ်ာ ေျပာလိုက္သူကား ထိုစဥ္က ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ စစ္ေသနာပတိ ဗိုလ္ေတဇ ပင္ ျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကား ၁၉၄၂ ခု၊ ဧၿပီလ ၅ ရက္ေန႔ည။ မိတၳီလာ ကိုလွေမာင္ အေရးတႀကီး မိန္းမ ယူလိုက္သျဖင့္ ဘီအိုင္ေအေခတ္ ပထမဦးဆံုး ပြဲဦးထြက္ မဂၤလာေဆာင္ အခမ္းအနားမွာပါပဲ။ စႏၵရား တီးေနေသာ ဒဂုန္တာရာတို႔လူစု လည္း ခ်က္ခ်င္းပင္ ေျခာက္ေပါက္သံ ေျပာင္း၍ အသံခင္းေပးလိုက္ရသည္။

အဲဒီမွာပဲ...။
“ေရႊသား႐ုပ္သြင္___ခင္မင္ စရာ၀ယ္__ မ်က္ႏွာေတာ္၀ါ၀ါ၀င္း__ _ေရႊလမင္းႀကီးပံုႏွယ္___ပတၱျမား အေသြးနဲ႔ တူညီပါတယ္___ပါးကေလး က ျမင္ရသူလည္း အသည္းစြဲတယ္ ___”

ေျခာက္ေပါက္သံလည္း မက်၊ ခုနစ္သံလည္း မက်ဘဲ ဘယ္လိုမွ ဂီတ မဆန္ေသာ သူ႔အသံၾသႀကီးျဖင့္ ဆိုခ်လိုက္ရာ ေတာ္ေတာ္ႀကီး ပြဲက်သြားေလ သည္။ သံစဥ္ေတြ ဖ႐ိုဖရဲျဖစ္ေန၍ ဗိုလ္ေဇယ်၊ သခင္ခ်စ္၊ ကိုထြန္းအံု၊ နယူးဘားမား ကိုတင္ေမာင္တို႔ လူစုက သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္လိုက္ကာ ကူဆုိေပး လိုက္မွ အေပါက္လမ္း တည့္မတ္ သြားခဲ့ဖူးသည္။ တကယ္ေတာ့ သူ႔သူငယ္ခ်င္း ကိုလွေမာင္ ဖ်ာပံုသူ အပ်ဳိေခ်ာ မသန္းရင္ႏွင့္ ခ်စ္ပြဲ၀င္ေတာ့မည့္ ညတြင္ သူ႔စိတ္ထဲ အားက် သလုိလို ၀မ္းနည္းသလိုလိုႏွင့္ ဘာလိုလိုျဖစ္ကာ သူ႔ ၀ါသနာ သူ႔အရာ မဟုတ္ေသာ သီခ်င္းကို ေကာက္ကာငင္ကာ ဆိုလိုက္ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

ၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ ေတာ္မႈိင္းအား “ဖိုးလွေမာင္ တစ္ေယာက္ မေကာင္းဘူး ဆရာႀကီးရဲ႕။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ လုပ္ငန္းေတြ မၿပီးခင္ မိန္းမယူတယ္”ဟု ရယ္သလို ေမာသလို တိုင္ေတာခဲ့ေသးသည္။ ထို႔ေနာက္ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ သခင္ လူေအးတို႔ ေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ အိမ္ရာ ထူေထာင္ သြားၾကသည္။ အမွန္အတိုင္း ဆိုလွ်င္ သူလည္း ေရႊလည္ တြဲခ်င္လွၿပီ။ ကမ္းရွာ ငွက္တစ္ေကာင္လို ေမတၱာ ေအးရိပ္တြင္ ေမွးမိွတ္ခ်င္ လွၿပီ။ သို႔ျဖင့္ “ငါတုိ႔တစ္ေတြ လြတ္လပ္ေရး ေအာင္ပန္းကို ဆြတ္လွမ္းၿပီးမွ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကမယ္”ဟူေသာ အယူ အဆကို မွန္ပါေလစ၊ သဘာ၀က်ပါ စဟု ဆဆ၀ါး၀ါး အေတြး ပြားလာမိေလသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ “ေငြေသာ္တာ ေရာင္ျခည္ ထိန္လင္းေတာ့သည္___ဘံုႀကိဳး ျပတ္တဲ့ မိုးနတ္မဒီ၊ သဒၶါကပိုသည္။ ဆရာမကိုပဲ အသည္းစြဲ ေအာင္ ခ်စ္မိၿပီ” မို႔ ျဖစ္၏။
လဟာ ညနဲ႔ ၿငိေနသလိုမ်ဳိးဟု လည္း ဆိုႏုိင္သည္။

ျဖစ္ပံုက ဤသို႔...။
သူေန႔မသိ ညမသိ မနားမေန အလုပ္ လုပ္လြန္းသျဖင့္ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ကာ အျပင္းအထန္ ပန္းဖ်ားဖ်ားရာ အတန္တန္ ျငင္းဆန္ေနသည့္ ၾကားမွ ေဆး႐ံုႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ ကုသရင္း အနားယူဖို႔ အေၾကာင္းက ဖန္လာသည္။ အဲဒီမွာ စိတ္ရွည္ရွည္ႏွင့္ သည္းခံျပဳစု ေပးရွာသည့္ ဣေႁႏၵရွင္ လံုးႀကီးေပါက္လွ သူနာျပဳ ဆရာမႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီး ၾကင္နာ ေႏြးေထြးေသာ ျပဳစုယုယမႈ ေအာက္တြင္ သူ၏ မာေတာင့္ ေအးခဲေနေသာ စိတ္ ဓာတ္သည္ အရည္ ေပ်ာ္ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာ ႐ံုမက ေဆးဆိုလည္း ဆရာမ မခင္ၾကည္တိုက္မွ၊ အစာဆိုလည္း ဆရာမ မခင္ၾကည္ေကြၽးမွ အထိ ျဖစ္လာေလ ေတာ့သည္။

လေရာင္ သြန္းဖြဲေသာ ညတစ္ည မွာပါပဲ။သူသည္ ဗုိလ္စၾကာႏွင့္ အတူ ေရာက္လာၿပီး ေဒါက္တာ ျမင့္ေဆြကို ေခၚသည္။ “တေယာယူၿပီး လိုက္ခဲ့စမ္း ပါဗ်ာ။ ဟိုဆရာမ မခင္ၾကည္တို႔ဆီ အလည္ သြားရေအာင္”ဟု ဆိုကာ ဘီအိုင္ေအ ေဆး႐ံုႀကီး အေပၚဆံုးထပ္ အေနာက္ေတာင္ေထာင့္ အခန္းသို႔ ခ်ီ တက္သြားေလသည္။ အခန္း၀ ေရာက္သည့္အခါ သူက “ဆရာမ ဧည့္သည္ လာတယ္”ဟု အသံျပဳသည္။ ဆရာမက အံ့ၾသျပံဳးရႊင္စြာ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အလည္ လာၾကသလား၊ ထိုင္ၾကပါ၊ ဧည့္ခန္းထဲ က အိုက္ပါတယ္။ ၀ရန္တာ ထြက္ရေအာင္” ဟု ပဋိသႏၶာရျပဳ ဖိတ္ေခၚ သည္။

“ဆရာမ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ တစ္ေတြဟာ လြတ္လပ္ေရး ရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတဲ့ ခရီး တစ္ေလွ်ာက္မွာ ဆရာမတို႔လို ၾကင္ၾကင္နာနာ ယုယုယယ ျပဳစုတာကို တစ္ခါမွ မခံစားခဲ့ရပါဘူး။ ဒီေဆး႐ံု ေရာက္မွ အခုလို ျပဳစု ယုယတဲ့ ဆရာမ တို႔နဲ႔ေတြ႕ေတာ့ စိတ္ထဲမွာ ခ်မ္းေျမ့ ၾကည္ႏူးမိတယ္ဗ်ာ”ဟု ပီတိေႏွာေျပာ ၿပီး ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ပင္ “ကိုင္း... ဆရာမ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ေလာက္ဆုိ စမ္းပါ၊ ေဒါက္တာျမင့္ေဆြက တေယာ ကိုင္ဗ်ာ” ဟု ဇြတ္ႀကီး ပြဲေတာင္းေတာ့သည္။

“အို...ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကလည္း ရွက္စရာ ႀကီး၊ ဘယ္ဆိုတတ္ပါ့မလဲ”ဟု မူႏြဲ႕ ေနရာ
“ဆိုသာဆိုပါ။ ရွက္စရာ မရွိပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ခ်ည္းပဲ ရွိတာပါ” ေျပာသျဖင့္ ဆရာမခမ်ာ အဆိုေတာ္ ေမရွင္၏ မယ္ခုေမွ်ာ္ကို ဆိုျပရသည္။ သီခ်င္း ဆံုးသြားသည္ႏွင့္ “သိပ္ေကာင္း တာပဲဗ်ာ။ တစ္ေခါက္ ထပ္ဆိုျပပါဦး” ဟု ပူဆာျပန္သျဖင့္ ဒုတိယမၸိ ဆိုျပရ ျပန္သည္။ ျပန္ေျပာလွ်င္ သံေယာဇဥ္ ရယ္ေပါ့။

တစ္ေန႔...။
ညေန ငါးနာရီခန္႔တြင္ သူသည္ ေရႊေပါက္ပင္ ဦးဘသိန္းႏွင့္ အတူ ေဒါက္တာျမင့္ေဆြ အခန္းသို႔ ေရာက္လာၿပီး “လာဗ်ာ၊ မိန္းမ သြားေတာင္းမလို႔ လိုက္ခဲ့စမ္းပါ”ဟု ေကာက္ကာငင္ကာ ေခၚသျဖင့္ ေဒါက္တာျမင့္ေဆြ လိုက္သြားခဲ့ရသည္။ မခင္ၾကည္တို႔ အခန္း၀ ေရာက္သည့္ အခါ သူက “မိန္းမ ေတာင္းရ ေအာင္လာတယ္”ဟု ေပၚတင္ႀကီး ေအာ္ေျပာ လိုက္သျဖင့္ မခင္ၾကည္ ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းျဖင့္ အခန္းထဲ ေျပး၀င္ သြားရသည္။ ဒါလည္း မရပါဘူး။ အတင္းေအာ္ ေခၚေနသျဖင့္ အခန္းထဲက ထြက္လာရျပန္သည္။ ထိုအခါ သူက “ကြၽန္ေတာ္ လာတာ တျခား မဟုတ္ဘူး။ မိန္းမေတာင္း ရေအာင္ လာတာ”ဟု အတည္ေပါက္ ေျပာလိုက္ရာ ဣေႁႏၵရွင္ခမ်ာ ႏွင္းဆီေသြး ျဖန္းေနသည့္ မ်က္ႏွာကို ေအာက္သို႔ ခ်လ်က္ ေခါင္းမေဖာ္ဘဲ ရွက္ျပံဳးျပံဳးေနရရွာေလသည္။
အို...ဘယ္လိုလူႀကီးလဲ။

သူေဆး႐ံုက ဆင္းသြားၿပီး တစ္ေန႔ေသာ ညေနခင္းတြင္ သူက ဆရာမအား ညစာ ထမင္းစားရန္ ဖိတ္ပါသည္။ ထိုဒင္နာတြင္ ဆရာမကို သူ၏ ဘ၀ ခရီးေဖာ္အျဖစ္ လက္တြဲရန္ ခြင့္ပန္ရာ ဆရာမလည္း မျငင္းသာေတာ့ဘဲ ေခါင္းညိတ္ခဲ့ ရေလသည္။ သို႔ျဖင့္ ၁၉၄၂ ခု၊ စက္တင္ဘာ ၆ ရက္ေန႔၊ ေန႔လယ္ ၂ နာရီတြင္ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီးေပၚမွာပင္ မဂၤလာပြဲ ဆင္ယင္က်င္းပ ျဖစ္သြားေလသည္။ သတို႔သားက စစ္၀တ္စံုကို ၀တ္လ်က္ ဂ်ပန္ စစ္ဦးထုပ္ကို ေဆာင္းၿပီး သတို႔သမီးႏွင့္ ယွဥ္တြဲကာ အပ်ဳိရံ၊ လူပ်ဳိရံမ်ားျဖင့္ ျခံရံကာ ေရာက္ရွိလာသည္။

အဲဒီမွာ...။
“သစၥာမ႑ဳိင္___ျမဲခိုင္ခဲ့ေပ__ ေမတၱာမိုးေတြ သြန္းၿဖိဳးရြာေစြ___ အသည္းမွာ စြဲမက္ အသက္ကို ပံုတယ္ေလ” ဟူ၍ ကစ္တီဘသန္း (ေဒၚခင္ေမသန္း)၏ စႏၵရား လက္သံႏွင့္ အတူ ဆရာႀကီး ေဒါက္တာ ဦးဘသန္းႏွင့္ သမီးတို႔က သူ႔အသည္းစြဲ သက္ေ၀ သီခ်င္းျဖင့္ မဂၤလာလက္ဖြဲ႕သီခ်င္း ေဖ်ာ္ေျဖေပးခဲ့ၾကသည္။ ထိုပြဲတြင္ အမွတ္မထင္ ျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့ပါေသးသည္။

မဂၤလာ အခမ္းအနားသို႔ ေရာက္လာေသာ သတို႔သားႏွင့္ သတို႔သမီးတို႔အား ခန္းမထဲမ၀င္မီ ေဆး႐ံုႀကီးမွ ကိုေက်ာ့ေမာင္ႏွင့္ အျခားတစ္ဦးက အေပါက္၀မွ ဆီး၍ ေရႊႀကိဳးျဖင့္တားသည္။ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရးမွ လြဲ၍ အျခားဘာကိုမွ စိတ္မ၀င္စား၊ ေလာက၀တ္ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကိုလည္း နားမလည္ ဂ႐ုစိုက္ေလ့ မရွိေသာ သတို႔သားသည္ သူ႔ေရွ႕တြင္ တားလာသည့္ ေရႊႀကိဳးကို သူ႔ညာလက္ျဖင့္ ဖ်တ္ခနဲ ေဆာင့္ဆြဲကာ ေဘးသို႔ လႊင့္ပစ္လိုက္ၿပီး သတို႔ သမီးလက္ကို ဆြဲလ်က္ တည္ၾကည္ေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ဣေႁႏၵရရ ေျခလွမ္းမွန္မွန္ျဖင့္ မဂၤလာစင္ျမင့္ဆီသို႔ ဆက္လက္ ေလွ်ာက္သြားေလသည္။

အျဖစ္အပ်က္က လွ်ပ္ျပက္သလို ျမန္ဆန္လြန္းရာ သူ႔အျပဳအမူကို အားလံုးက မွင္တက္မိကာ အံ့အားသင့္သြားၾကေသာ္လည္း သူကေတာ့ ဘာမွ မျဖစ္သလိုပါပဲ။ သူကား အဲသလို လူစားမ်ဳိး ျဖစ္သည္။

သခင့္အပါးတြင္ ေနထိုင္ခြင့္ကို
တစ္ခဏမွ် ေပးသနားရန္
ငါေတာင္းပန္ပါ၏။
လက္၀ယ္ရွိသည့္
ျပဳဖြယ္ကိစၥ ဟူသမွ်ကို
ေနာင္က်မွသာ ၿပီးစီးေစပါေတာ့အံ့။
တဂိုး၊ ဂီတဥၨလီ-၅
တကယ္ဆို...။

သူ႔ႏွလံုးသားသည္ နားေနျခင္းကိုလည္း မသိ၊ ေျဖသိမ့္ျခင္းကိုလည္း မသိရွာဘဲ နာက်င္ ႏြမ္းလ်လ်က္ ရွိခဲ့တာ ကာလၾကာခဲ့ၿပီ။ ပခံုးေပၚက သူ႔အလုပ္ တာ၀န္ေတြကလည္း တိမ္တစ္ဆုပ္လို ေပါ့ေပါ့ပါးပါး မဟုတ္။ ရြာမည္ တကဲကဲျဖင့္ ထာ၀စဥ္ အံု႔ခဲဆိုင္းညဳိ႕လ်က္။ ေသာင္ကမ္း မရွိေသာ အခက္အခဲ ပင္လယ္မွ အဆံုးမရွိေသာ လႈိင္းတံပိုးတို႔ သူ႔ဘ၀ ေလွကေလးကို တ၀ုန္း၀ုန္း ႐ုိက္ပုတ္ ခ်ဳိးဖဲ့လ်က္ ရွိသည္။
ၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း...။

သူ႔တြင္ သိမ္ေမြ႕ျခင္း မရွိ။ အလွ အပကို မမက္ေမာ။ သူသည္ ၾကမ္းတမ္းသည္။ ႐ိုင္းသည္။ ဆက္ဆံ ေပါင္းသင္းေရးတြင္ ရွိေသာ ဧည့္၀တ္ ထံုးစံ ယဥ္ေက်းျခင္း စသည္တို႔ကို သူသည္ လံုး၀ ဂ႐ုမစိုက္။ ဂီတ၊ သဘင္၊ ပန္းခ်ီ စေသာ အႏုပညာ ရပ္မ်ားကို မလိုက္စားဟူေသာ ဆရာ ဒဂုန္တာရာ စကားအတိုင္း သူ႔ကိုယ္ သူ အတင္း ယဥ္ေက်းေအာင္ မလုပ္၊ သူေနတတ္သလို သူ၏ နဂိုအတိုင္း ခပ္ ႐ိုင္း႐ိုင္း ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းပင္ မျပဳမျပင္ ဘဲ ေနတတ္သူ။

အဲဒီလို မာမာထန္ထန္ ထာ၀ရ မႈန္ဆန္ေနေသာ လူတစ္ေယာက္သည္ အခုေတာ့ အခ်စ္၏ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္သို႔ ေရာက္ရွိကာ အခ်စ္ႏွင့္ တို႔ထိျခင္းကို ခံရေလၿပီ။ ဂရိေတြးေခၚရွင္ႀကီး ပေလတိုကေတာ့ အခ်စ္နဲ႔ တို႔လိုက္ရင္ လူတိုင္းဟာ ကဗ်ာ ဆရာျဖစ္လို႔ လာတယ္ဟု အခိုင္အမာ ဆိုခဲ့ဖူးပါသည္။ အခုလည္း ဘာထူးလဲ။ သူ႔ရင္ထဲ အမွတ္မထင္ ပန္းကေလး တစ္ပြင့္ ပြင့္လာေတာ့လည္း ေႏြဦးကို ေရာက္လာတာပဲ မဟုတ္လား။

မင္းခ်မ္းမြန္

(ေဒါက္တာ ျမင့္ေဆြ၊ ဂ်ပန္ေခတ္ ေဆး႐ံုႀကီးေပၚ၀ယ္ႏွင့္ ဒဂုန္တာရာ၏ ေအာင္ဆန္း (သို႔မဟုတ္) အ႐ိုင္းတို႔ကို ဖတ္႐ႈ ခံစားေရးဖြဲ႕ပါသည္။)

ေကာင္းတာေလးေတြ ေတြ.ရင္မွ်ေ၀ခ်င္တဲ.စိတ္နဲ. ေရႊအျမဳေတမဂၢဇင္းမွာပါတဲ. ေဆာင္းပါးေလးကုိ ခြင္.ေတာင္းျပီး ျပန္လည္ေဖာ္ျပပါသည္။

ၾကည္ႏူးဖြယ္အားလပ္ရက္ကေလး

Christmas Eve ဟာ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးမွာ ကြ်န္မ အႏွစ္သက္ဆုံး ေန.တစ္ေန.ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၄ ရက္ ၊ ကြ်န္မဟာ တစ္ကုိယ္တည္း အခန္းေလးတစ္ခန္းထဲမွာ ေနေနတဲ.အခ်ိန္။ ကြ်န္မရဲ. မိသားစုနဲ. Mother's စားေသာက္ဆုိင္ မွာ ေတြ. ဖုိ. အတြက္ အခ်ိန္နာရီ အေတာ္ၾကာလုိေနေသးတာမုိ. ရတဲ. အခ်ိန္ေလး မွာ ေစ်း၀ယ္ထြက္ဖုိ. ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။
ကြ်န္မတုိ.ျမိဳ.ေလးရဲ. နာမည္ၾကီး စတုိးဆုိင္ တစ္ခုရဲ. တတိယထပ္က ေန ၀ုိင္ပုလင္း နဲ. ၀ုိင္ခြက္၊အေကာင္းစား ခ်ိစ္ ေတြ အဆင္သင္. စားႏုိင္တဲ. အစားအစာေတြ ပါတဲ. လက္ေဆာင္ ျခင္းအၾကီးတစ္ျခင္းကုိ ကြ်န္မ၀ယ္ခဲပါတယ္။ ကြ်န္မစတုိးဆုိင္ ရဲ. တတိယထပ္က ေန ဓါတ္ေလွကား နဲ.ျပန္အဆင္း ဒုတိယထပ္ကုိ အေရာက္မွာေတာ. ကြ်န္မနဲ. အဖုိးၾကီးအဖြားၾကီးစုံတြဲ တစ္တြဲ က လြဲ ရင္ အားလုံး ဓါတ္ေလွကားထဲက ေနထြက္ခြာသြားၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အရပ္ျမင္.ျမင္. ၊ အျပာေရာင္ ကုတ္အက်ီၤ၀တ္ဆင္ထားတဲ. ခန္.ညားေခ်ာေမာတဲ. လူရြယ္တစ္ေယာက္၀င္လာခဲ.ပါတယ္။ဒီလုိနဲ. ဓါတ္ေလွကား က ေအာက္ကုိဆက္အဆင္း အသြားမွာ ရုတ္တရက္ ဒုန္းဆုိ အသံျမည္ျပီး ဓါတ္ေလွကားဟာ သိမ္.ကနဲရပ္တန္.သြားပါတယ္။ ကြ်န္မတုိ. ဓါတ္ေလွကား ထဲ မွာ ပိတ္မိၾကျပီေပါ.။တကယ္ပဲ ဒီလုိမ်ိဳး Christmas Eve မွာေပါ.ေနာ္။



ကံေကာင္းေထာက္မစြာပဲ ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ဖုန္းတပ္ထားတယ္။ဓါတ္ေလွကားထဲမွာပါလာ တဲ. အဖုိးၾကီး က ျပင္ထိန္းဌာနကုိဖုန္းဆက္ေခၚေတာ. ဓါတ္ေလွကားမၾကာခင္မွာ ျပန္ျပီး ေမာင္းႏွင္ႏုိင္လိမ္.မယ္လုိ.ေျပာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ. ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ကြ်န္မတုိ. နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ္။ အဖုိးၾကီးက ေနာက္တစ္ခါဖုန္းအဆက္အျပီးမွာေတာ. ဓါတ္ေလွကားရဲ. အစိတ္အပုိင္းတစ္ခ်ိဳ. ကုိျဖဳတ္လဲ ျပီးအသစ္ တပ္ဆင္ရမွာျဖစ္တဲ.အတြက္ အခ်ိန္အနည္းငယ္ပုိၾကာမယ္လုိ.သိရပါတယ္။အဲဒါနဲ.ပဲ ကြ်န္မရယ္ ၊မစၥတာ နဲ. မစၥစ္ ဖီးလစ္ပ္စ္ လုိ.ေခၚတဲ. အဖုိးၾကီး အဖြားၾကီးစုံတြဲ ရယ္ ၊ ဂြ်န္လုိ.ေခၚတဲ. ခုနက၀င္လာတဲ. ခန္.ညားတဲ. လူရယ္ ၊ ၊ အားလုံးဟာ ဓါတ္ေလွကားၾကမ္းျပင္မွာ ပဲ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ထုိင္ခ်လုိက္ၾကျပီး Christmas နဲ.ပတ္သတ္တဲ. အမွတ္ရစရာေတြကုိေျပာျဖစ္ခဲ.ၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ကလည္း တစ္နာရီ ၊ ေနာက္ ႏွစ္နာရီ ၾကာသြားတယ္။ကြ်န္မတုိ.ဟာ စကားေဖာင္ဖြဲ.ေနခဲ.ၾကတာ ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ပိတ္မိေနတယ္ဆုိတာကုိေတာင္ ေမ.သြားတဲ.အထိပဲ။ အမွတ္ရစရာ အတိတ္ကအျဖစ္အပ်က္ေဟာင္းေလးေတြကုိ တစ္ေယာက္နဲ. တစ္ေယာက္ ေဖာက္သည္ခ်ေနတဲ.အခ်ိန္ မွာ ကြ်န္မက ကုိယ္. မွာ ပါတဲ. စားစရာနဲ. ၀ုိင္ေတြနဲ. သူတုိ. ကုိ ဧည္.ခံခဲ.ပါတယ္။ ကြ်န္မတုိ.ဟာ ေနာက္တစ္ခ်ိန္မွာ ျပန္ေတြးၾကည္.လုိက္ရင္ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ.၊ Christmas နဲ.ပတ္သတ္တဲ.အမွတ္ရစရာ အျဖစ္အပ်က္ကေလးတစ္ခု ကုိဖန္တီးေနတယ္ဆုိတာကုိေတာ. သတိမထားခဲ.မိပါဘူး။
ေနာက္ဆုံး .. အခ်ိန္ ငါး နာရီေလာက္ၾကာအျပီးမွာ ေတာ. ဓါတ္ေလွကား ျပန္ေကာင္းသြားပါတယ္။ ဓါတ္ေလွကားတံခါး ပြင္.ပြင္.ျခင္းမွာ စိတ္ပူေနတဲ. စတုိးဆုိင္မန္ေနဂ်ာ ဟာ ကြ်န္မတုိ.ကုိေစာင္.ၾကိဳေနပါတယ္။ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ရွိေနၾကတဲ. ကြ်န္မတုိ.ကုိ ေတြ.သြားတဲ.အခါ စိတ္သက္သာရာရသြားျပီး လက္ေဆာင္ျခင္းေလးေတြေပးပါတယ္။ ကြ်န္မတုိ.ေလးေယာက္ဟာ လိပ္စာေတြ တစ္ေယာက္နဲ.တစ္ေယာက္ ဖလွယ္ ၾကျပီး ေနာက္ႏွစ္ေနာက္ႏွစ္ေတြမွာ ပုိ.စကတ္ေလးေတြ ပုိ.ေပးၾကဖုိ. ကတိေပးျပီးႏွဳတ္ဆက္လမ္းခြဲခဲ.ၾကပါတယ္။
ကြ်န္မတုိ.မိသားစု ရဲ. ထုံးတမ္းစဥ္လာ Christmas ပြဲက်င္းပဖုိ. ေနရာကုိ ကြ်န္မအနည္းငယ္ေနာက္က်ျပီးမွေရာက္ခဲ.ပါတယ္။ အဲဒီည ကြ်န္မအိပ္ယာ၀င္တဲ.အခ်ိန္၊ မ်က္လုံးအစုံကုိ မွိတ္လုိက္တဲ.အခ်ိန္အထိ ကြ်န္မျမင္ေနရတာ Christmas သၾကားလုံးေတြမဟုတ္ပါဘူး။ အျပာရင္. ေရာင္ ကုတ္အက်ီနဲ. ခန္.ညားေခ်ာေမာတဲ. အဲဒီတစ္ေယာက္ကုိပါ။

ေနာက္တစ္ေန. .. Christmas ေန.ရဲ. ညေနခင္း ၊ လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြတစ္ေပြ.တစ္ပုိက္ၾကီးနဲ. ကြ်န္မရဲ. အခန္းေလးကုိျပန္တဲ.အခ်ိန္မွာ ေတာ. စာအိတ္ေလးတစ္အိတ္နဲ. ႏွင္းဆီပန္းေလးတစ္ပြင္.က ကြ်န္မကုိဆီးၾကိဳေနတာ ေတြ.ရပါတယ္။ စာအိတ္ေလးထဲ မွာ ေတာ. ' ခ်ိစ္ေလးေတြ နဲ. ဧည္.ခံတဲအတြက္ ေက်းဇူးပါ - ဂြ်န္ " လုိ.ေရးထားျပီး စာေလး ရဲ.ေအာက္ေျခမွာ သူ.ဖုန္းနံပါတ္ကုိေပးထားပါတယ္။

ေနာက္တစ္ႏွစ္ Christmas Eve ရဲ. ညေနခင္းတစ္ခု မွာ ဂြ်န္နဲ. ကြ်န္မတုိ.ဟာ ဟာ၀ါယီ ကမ္းေျခမွာ လက္ထပ္လုိက္ၾကပါတယ္။ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ.ပါျပီ .. Christmas Eve ကုိေရာက္တုိင္း ကြ်န္မတုိ. ဇနီးေမာင္ႏွံ ဟာ မစၥတာနဲ. မစၥစ္ဖီးလပ္စ္ တုိ.နဲ. ပုိ.စကတ္ေလး ေတြကုိ အျပန္အလွန္လဲလွယ္ ၾက ၊ အဓိပါယ္ရွိတဲ. ညခင္းေလးေတြ မွာ ၀ုိင္အတူေသာက္၊ ညစာအတူ စားျပီး ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ. ၾကပါတယ္။

အခုခ်ိန္အထိ လည္း Christmas Eve ကုိေရာက္တုိင္း ကြ်န္မဟာ စိတ္လွဳပ္ရွားမွဳ ၾကည္ႏူးမွဳေတြနဲ. နုိးထျမဲပါပဲ ။ .............။
A little Magic Holiday - K.M Jenkins ကုိဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆုိပါသည္။

ဗ်တ္ဇ

ဘယ္သူ. ကုိ ယုံၾကည္ရမလဲ

" ဆရာ၀န္ေတြက ကြ်န္မကုိ ဘယ္ေတာ.မွ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ.မွာ မဟုတ္ဘူး လုိ. ေျပာတယ္။
အေမက ေတာ. ကြ်န္မကုိ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ႏုိင္လိမ္.မယ္ လုိ. ေျပာတယ္။ ကြ်န္မ အေမ. ကုိ ယုံတယ္။ "
ေ၀လ္မာ ရူေဒါ.လ္ဖ္



တန္နက္စီ ျပည္နယ္ရဲ. ဆင္ေျခဖုံး ေ၀းလံေခါင္သီတဲ. အရပ္က တင္းကုပ္ေလး မွာ ေမြးဖြားခဲ. တဲ.ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္းကုိေျပာျပပါမယ္။ ေန.မေစ.လမေစ.ပဲ ေမြးဖြားလာတဲ. သူမဟာ ေမြးခ်င္း ၂၂ ေယာက္ထဲ က ၂၀ ေယာက္ေျမာက္ ျဖစ္ျပီး အရမ္းကုိ ခ်ည္.နဲ. တဲ. ကေလးေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ သူ.ကုိအသက္ရွင္မယ္လုိ.ေတာင္ ထင္မထားခဲ.ၾကပါဘူး။ သူမ ရဲ. အသက္ ၄ ႏွစ္မွာ နမုိးနီးယား ဆုိတဲ. အဆုတ္ေရာင္ ေရာဂါ ၂ ၾကိမ္ ျဖစ္ခဲ. ျပီး ျပင္းထန္တဲ. ေက်ာက္ေရာဂါ ရရွိခဲ.ပါတယ္။ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ. အဲဒီေရာဂါေတြေၾကာင္.သူမဟာ သြက္ျခာပါဒ ျဖစ္ခဲ.ျပီး ဘယ္ဘက္ေျခေထာက္တစ္ေခ်ာင္းဟာ လုံး၀လွဳပ္လုိ.မရေတာ.ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင္. သူမွ ဟာ သံေျခေထာက္အထိန္း ကုိ အျမဲ၀တ္ဆင္ခဲ.ရပါတယ္။ ဒါေပမယ္. ကံေကာင္းတာတစ္ခုကေတာ. သူမွာ အျမဲတမ္းအားေပးတတ္တဲ. မိခင္တစ္ေယာက္ကုိရရွိထားတာပါပဲ။
ညဏ္ရည္ထက္ျမက္တဲ. သူမ ဟာ သံေျခထိန္း ၾကီး၀တ္ထားရေပမယ္. ျဖစ္ခ်င္တာ ဘာမဆုိျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္မယ္လုိ. သူမရဲ. မိခင္ က အားေပးပါတယ္။ အဲဒီလုိျဖစ္ခ်င္တာေတြျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ဖုိ. အတြက္ ကုိယ္.ကုိ ယုံၾကည္မွဳ ရွိဖုိ.၊ ဇြဲရွိဖုိ. ၊ၾကိဳးၾကိဳးကုပ္ကုပ္လုပ္ေဆာင္ဖုိ.၊သတၱိရွိဖုိ.၊ အႏုိင္မခံအရွဳံးမေပးတဲ.စိတ္ဓါတ္ရွိဖုိ. ကုိ သူမရဲ. မိခင္က အျမဲသြန္သင္ပါတယ္။

သူမ အသက္ ၉ ႏွစ္ျပည္.တဲ.အခ်ိန္မွာ ေတာ. သံေျခထိန္းၾကီးကုိခြ်တ္ျပီး လမ္းစေလွ်ာက္ၾကည္.ပါတယ္။ ဆရာ၀န္ေတြကသူ.ကုိဘယ္ေတာ.မွ အေကာင္းအတုိင္းျပန္ျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ေတာ.ဘူးလုိ.ေျပာၾကပါတယ္။ ေနာက္ ၄ ႏွစ္ၾကာ တဲ. အခါ သူမဟာ တုိးတက္မွဳ အေတာ္ေလး ရွိလာျပီး ေျခလွမ္းေတြ ကုိ က်ဲက်ဲ နဲ.မွန္မွန္ေလွ်ာက္ႏုိင္လာပါျပီ။ အဲဒါဟာ ေဆးပညာ နယ္ပယ္အတြက္အံ.ၾသစရာတစ္ခုျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ. သူမ ဟာကမၻာ. အေတာ္ဆုံး အေျပးခ်န္ပီယံ ျဖစ္လာရမယ္လုိ. မုခ် ခံယူထားခဲ.ပါတယ္။
ဒီလုိေျခေထာက္မ်ိဳး ကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားတဲ. သူမဟာ အေျပးသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာႏုိင္ပါ.မလား။ ။။။
အသက္၁၃ ႏွစ္ မွာ သူမအေျပးျပိဳင္ပြဲ တစ္ခု မွာစတင္ယွဥ္ျပိဳင္ပါတယ္။ သူမဟာ တကယ္.တကယ္ ကုိ ေနာက္ဆုံးမွ ပန္း၀င္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။အဲဒီေနာက္ မွာ သူမဟာ ေက်ာင္းမွာက်င္းပသမွ် အေျပးျပိဳင္ပြဲတုိင္းကုိ၀င္ေရာက္ယွဥ္ျပိဳင္ပါတယ္။ အျမဲတမ္းေနာက္ဆုံး ျဖစ္ခဲ.တာခ်ည္းပါပဲ။ သူမကုိ အေျပးျပိဳင္ပြဲမ၀င္ဖုိ. လူတုိင္းကေတာင္းပန္ၾကရပါတယ္။ ဒီလုိနဲ. တစ္ေန.မွာ အေျပးျပိဳင္တစ္ခု ရဲ. ဒုတိယ ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္အျဖစ္တက္လွမ္းႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွာ ေတာ. ျပိဳင္ပြဲတစ္ခု မွာ သူမ ပထမ ရခဲ.တဲ.ေန.ကုိ ေရာက္ရွိခဲ.ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္က စလုိ. အေျပးျပိဳင္ပြဲတုိင္းမွာ ေ၀လ္မာ ရူေဒါ.လ္ဖ္ ဟာ ဗုိလ္စြဲ ခဲ.ပါတယ္။

အထက္တန္းျပီးတဲ. အခါမွာ သူ မဟာ တန္နက္စီျပည္နယ္ တကၠသုိလ္ကုိ တက္ခြင္.ရခဲ.ျပီး အက္ဒ္ တန္ပယ္လ္ ဆုိတဲ. နည္းျပ တစ္ေယာက္နဲ. ေတြ.ဆုံခဲ.ပါတယ္။ နည္းျပ ဟာ သူမဆီမွာ အႏုိင္မခံ အရွဳံးမေပးတဲ.စိတ္၊ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ ၊ ထူးျခားတဲ. ပါရမီေတြရွိတယ္ဆုိတာကုိ သတိျပဳမိခဲ.တယ္။ ဒါနဲ.သူ ဟာ သူမကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ.က်င္.ေပးျပီး ၁၉၆၀ ရုန္းမ္ အုိလံပစ္ ျပိဳင္ပြဲကုိ၀င္ေစခဲ.ပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူမဟာ အဲဒီအခ်ိန္ရဲ. အေတာ္ဆုံး အေျပးမယ္ ဂ်ာမန္သူ ဟဴးတား ဟုိင္နယ္ နဲ. အတူယွဥ္ျပိဳင္ဖုိ.ၾကဳံလာပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဟူးတား ကုိအႏုိင္မယူႏုိင္ခဲ.ေသးပါဘူး။ဒါေပမယ္. ၁၀၀ မီတာတာတုိ ျပိဳင္ပြဲမွာ ေ၀လ္မာ ဟာ ဗုိလ္စြဲခဲ.ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ၂၀၀ မီတာ ျပိဳင္ပြဲမွာ လဲ ေ၀လ္မာ ဟာ ဟူးတား ကို အႏိုင္ယူ ခဲ.ပါတယ္။ ေ၀လ္မာတစ္ေယာက္ အုိလံပစ္ ေရႊတံဆိပ္ႏွစ္ခု ကုိဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ.ပါျပီ။ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ. မီတာ ၄၀၀ လက္ဆင္.ကမ္းအေျပးျပိဳင္ပြဲ ကုိေရာက္ရွိခဲ.ပါတယ္။ ဒီတစ္ၾကိမ္မွာ လည္း သူမဟာ ဂ်ာမန္သူဟူးတား နဲ.ယွဥ္ျပိဳင္ခဲ.ရပါတယ္။ ေ၀လ္မာ ရဲ. အသင္းမွာ ရွိတဲ. ပထမအေျပးသမား ႏွစ္ေယာက္ ဟာ ေကာင္းမြန္စြာ လက္ဆင္.ကမ္းႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။ ဒါေပမယ္. တတိယ အေျပးသမားက ေ၀လ္မာ ကုိ လက္ဆင္. ကမ္းတုတ္ကုိ လွမ္းေပးျပီးတဲ. အခါမွာ သူမဟာ အရမ္းစိတ္လွဳပ္ရွားျပီး အဲဒီတုတ္လြတ္က်မွာကုိ အလြန္ပဲစုိးရိမ္ေနခဲ.ပါတယ္။ ျပီးေတာ. သူဟာ ဟူးတား ပန္း၀င္လု ျဖစ္ေနျပီဆုိတာကုိေတြ.လုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဟူးတားကုိေက်ာ္ျပီး အရမ္းလ်င္ျမန္တဲ. အရွိန္နဲ. ပန္း၀င္ႏုိင္ဖုိ. အတြက္ ဆုိတာ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဒါေပမယ္. ေ၀လ္မာ လုပ္ႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။ သူမဟာ တတိယေျမာက္ အုိလံပစ္ေရႊတံဆိပ္ကုိ ဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။

အဲဒီေန.မွာ သူမဟာ ကမၻာေပၚမွာ ပထမဆုံး အုိလံပစ္ေရႊတံဆိပ္ ၃ ခု ကုိဆြတ္ခူးႏုိင္ခဲ. တဲ. အမ်ိဳးသမီးအားကစားသမားအျဖစ္ သမုိင္းမွတ္တုိင္စုိက္ထူႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။

သူတုိ.ေျပာခဲ.တာ သူမဟာ ဘယ္ေတာ.မွ လမ္းျပန္ေလွ်ာက္ႏုိင္ေတာ.မွာမဟုတ္ဘူးတဲ. .................။

More Sower's Seed - Who to believe ? ကုိဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္ဆုိပါသည္။

ဗ်တ္ဇ

ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ျခင္းႏွင္. ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ

ျပီးခဲ.တဲ. ၾကာသပေတးေန. က ကြ်န္ေတာ္. ဟုိတယ္မွာ Sales & Marketing အပတ္စဥ္ အစည္းအေ၀းလုပ္ပါတယ္။ တစ္ပတ္အတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ တုိ. Generate လုပ္ခဲ. တဲ. Revenue ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ၊ Budget နဲ. ဘယ္ေလာက္ကြာဟတယ္ ၊ Outlook ကဘယ္လုိအေနအထား မွာ ရွိတယ္၊ ေနာက္တစ္ပတ္အတြက္ ရပ္တည္မွဳအေျခအေနကဘယ္လုိရွိတယ္။ စသျဖင္.ေပါ. ကြ်န္ေတာ္ တုိ. ေဆြးေႏြးေလ. ရွိတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တုိ. အေရာင္းသမားေတြက ေတာ. တစ္ပတ္အတြင္းမွာ အခန္းဘယ္ေလာက္ေရာင္းခဲ.ရလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဖုိးေရာင္းရလဲ၊ Group ေတြ ဘယ္ႏွစ္ခု၀င္တယ္၊ စသျဖင္. Power Point presentation နဲ. တင္ျပရပါတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ. အဲဒီေန.မွာ ကြ်န္ေတာ္အေတာ္. ကုိ အလုပ္မ်ားပါတယ္။ မသြားရင္ မျဖစ္တဲ. last minute အပြိဳင္.မန္.ေတြနဲ. ကြ်န္ေတာ္ ပရီစန္ေတးရွင္း ကုိလုပ္ဖုိ. ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ အခ်ိန္ရခဲ.ပါတယ္။ အစည္းအေ၀းက ၅ နာရီ စမွာ ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ၄ နာရီ ၄၀ မွ ဟုိတယ္ကုိ ျပန္ေရာက္ပါတယ္။ အစည္းအေ၀းမွာ ပုံမွန္လာတက္ေလ.မရွိတဲ. GM လာမယ္ ၊ အခု မွ အသစ္ေျပာင္းလာတဲ. Room Division ဒါရုိက္တာ ပါမယ္ ဆုိတာကုိကြ်န္ေတာ္ ၾကိဳသိထားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္. ျပည္.စုံမွဳမရွိတဲ. Presentation အေပၚမွာ ယုံၾကည္မွဳ အျပည္.အ၀မရွိခဲ.ပါဘူး။ အမွန္အတုိင္းေျပာရရင္ ကြ်န္ေတာ္ နည္းနည္းျပာေနခဲ. ပါတယ္။ ဒီေတာ. ကြ်န္ေတာ္.မွာ worry ၀င္လာပါတယ္။ Worry ၀င္လာေတာ. ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳနည္းသြားခဲ. ပါတယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ နည္းသြားတဲ. အခါမွာ ကုိယ္လုပ္တဲ. အလုပ္ဟာ အေကာင္းဆုံး မျဖစ္ႏုိင္ေတာ.ပါဘူး။ Presentation လုပ္တဲ. အခါ ခါတုိင္းလုိမဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္. အသံေတြတုန္ေနတာ ကုိကြ်န္ေတာ္ သတိထားမိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ျပင္ဆင္မထားတဲ.၊ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းစုံစုံလင္လင္ ရမထားတဲ. ေမးခြန္းေတြကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္က ထ ေမးေလမလားဆုိတဲ. အသိကလည္းေခါင္းထဲမွာ ၀င္ေနပါတယ္။ ဆုိလုိတာ ကေတာ. ကြ်န္ေတာ္. Presentation ကအေကာင္းဆုံး မျဖစ္ခဲ.ပါဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ. လည္း လုိ. သုံးသပ္ၾကည္.ေတာ. ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ မရွိတာေၾကာင္.လုိ. အေျဖရပါတယ္။အဲဒါဟာ အေရး ၾကီးပါတယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံ ၾကည္မွဳ ရွိတဲ. လူတစ္ေယာက္ဟာ ဘာမွမလုပ္ရေသးခင္ ၅၀ ရာခုိင္ႏွဳန္း ေအာင္ျမင္ျပီးသားလုိ. ဆုိၾကပါတယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံ ၾကည္မွဳ ရွိဖုိ. ဆုိတာကလည္း လုံေလာက္တဲ. ျပင္ဆင္မွဳ ကအေရးပါပါတယ္။ “One important key to success is self-confidence. An important key to self-confidence is preparation.” ေအာင္ျမင္မွဳအတြက္ အေရးၾကီးတဲ. ေသာ.ခ်က္တစ္ခု ဟာ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ ျဖစ္တယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ ရွိဖုိ.အတြက္ အေရးၾကီးတဲ. ေသာ.ခ်က္ က ၾကိဳတင္ ျပင္ဆင္မွဳျဖစ္တယ္လုိ. ကမၻာေက်ာ္လူမည္းတန္းနစ္သမား အာသာအက္ရွ္ ကေျပာခဲ.တာ ကုိ မွတ္သားဖူးပါတယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳနဲ. ပတ္သတ္လုိ. တစ္ခါတုန္းက ကြ်န္ေတာ္ဖတ္ဖူး တဲ. ဇတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ရွိပါတယ္။
အလြန္အေရးၾကီးတဲ. တုိက္ပြဲ တစ္ခု မွာ ဂ်ပန္စစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ သူ.တပ္မွာ တပ္သားအင္အားနည္းနည္းပဲ က်န္ခဲ.ေပမယ္. တုိက္ပြဲ ကုိ ဆက္တုိက္မယ္ လုိ. ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ခဲ.ပါတယ္။ သူ.မွာ ဒီတုိက္ပြဲ ကုိ ႏုိင္ကုိ ႏုိင္ရမယ္ဆုိ တဲ. ယုံၾကည္မွဳ ကျပင္းျပင္းထန္ထန္ရွိေနတယ္။ ဒါေပမယ္. သူ.ရဲ. တပ္သားေတြက ေၾကာက္လန္.ေနၾကတယ္။ တုိက္ပြဲမွာ ႏုိင္လိမ္.မယ္လုိ. မယုံၾကည္ၾကဘူး။ ဒါေပမယ္. ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲ.အမိန္.ဆုိေတာ.သူတုိ.လြန္ဆန္လုိ.မရဘူး။ ရန္သူစစ္တပ္ဆီကုိ သြားတဲ. လမ္းမွာ ဘုရားေက်ာင္းေဆာင္အပ်က္ကေလးနားကုိ ေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီ မွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး က သူ.တပ္သားအားလုံးကုိ ရပ္ခုိင္းလုိက္ျပီး ဆုေတာင္းေစပါတယ္။ သူကုိယ္တုိင္လည္းဆုေတာင္းပါတယ္။ ျပီးေတာ.သူက
" ရဲေဘာ္တုိ. . ငါတုိ.ဟာ ဒီတုိက္ပြဲကုိႏုိင္ကုိႏုိင္လိမ္.မယ္ဆုိတာငါသိတယ္။ ငါတုိ.အားလုံးရဲ. ဘုိးေဘးေတြဆီမွာလည္းငါတုိ. ဆုေတာင္းျပီးျပီ။ ဒီတုိက္ပြဲအတြက္လုံေလာက္တဲ. ေလ.က်င္.မွဳ ေတြလည္းငါတုိ.ျပဳခဲ.ျပီးျပီ။ ဒီေတာ.ေနာက္ဆုံး အေနနဲ. ငါတုိ. ကံၾကမၼာကုိ ၾကည္.ၾကရေအာင္ ' လုိ.ေျပာျပီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက အေၾကြေစ.တစ္ေစ. ကုိ သူ. အိတ္ထဲ က ထုတ္လုိက္ပါတယ္။
" ငါအခု ဒီအေၾကြေစ. ကုိ ေခါင္းပန္းလွန္မယ္၊ တကယ္လုိ. ေခါင္းဆုိရင္ ငါတုိ. ဒီတုိက္ပြဲကုိ ႏုိင္မယ္၊ တကယ္လုိ.ပန္းဆုိရင္ေတာ. ဒီတုိက္ပြဲကုိ ငါတုိ. ရွဳံးမွာေပါ.ကြာ ဆုိ ျပီး အေၾကြေစ.ေလးကုိ ေလထဲကုိ ေျမာက္လုိက္ပါတယ္။ ျပန္က်တဲ. အခါမွာ အေၾကြေစ.ေလး က ေခါင္းျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီအခါ တပ္သားေတြ ဟာ အားရ၀မ္းသာ ျဖစ္ျပီး ဟစ္ေၾကြးၾကပါတယ္။ သူတုိ.ကုိယ္ သူတုိ. ယုံၾကည္မွဳ လည္း ၀င္လာခဲ.ပါျပီ။ေနာက္ဆုံးမွာေတာ. ရန္သူစစ္တပ္ၾကိဳ အားၾကိဳးမာန္တက္ တုိက္ခုိက္လုိက္ ၾကျပီး သူတုိ.ေအာင္ပြဲ ခံႏုိင္ခဲ.ၾကပါတယ္။ တုိက္ပြဲ ျပီးတဲ. အခါမွာေတာ. စစ္ဗိုလ္ေလးတစ္ေယာက္က ..
" ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ၊ ကြ်န္ေတာ္ တုိ. ကုိအခု ကံၾကမၼာကမ်က္ႏွာသာ ေပးခဲ. ျပီ၊ ကံၾကမၼာ ကုိ ဘယ္သူကမွ ေျပာင္းလဲ လုိ.မရႏုိင္ဘူး ဗ် " လုိ. ေျပာပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးက မင္းေျပာတာသိပ္မွန္တာ ေပါ.ကြာ ဆုိ ျပီး အေၾကြေစ.ေလး ကုိ ထုတ္ျပီး ျပလုိက္ပါတယ္။ အေၾကြေစ. ေလး ရဲ. မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္စလုံး ဟာ ေခါင္းေတြ ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီဇတ္လမ္းေလးက ေပးတဲ. Moral က ရွင္းပါတယ္။ ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ ရွိ ဖုိ.ပါပဲ။ ျပီးေတာ. ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးဟာ အဲ ဒီအေၾကြေစ.ေလး ကုိ စစ္မတုိက္ခင္ ကတည္းက ၾကိဳတင္ ရွာထားခဲ. ပါတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းအပ်က္ေလး ဆီကုိ ျဖတ္သြားႏုိင္ တဲ. လမ္းကို လည္း သူဟာ ၾကိဳတင္ေလ.လာထားခဲ. ပါတယ္။

အားလုံး ပဲ လုံေလာက္တဲ. ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မွဳေတြနဲ. ကုိယ္.ကုိကုိယ္ ယုံၾကည္မွဳ ရွိၾကပါေစ။

ဗ်တ္ဇ

August Rush

တစ္ရက္က ကြ်န္ေတာ္ ရုပ္ရွင္ဇတ္ကားေလးတစ္ကားၾကည္.ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ ဇတ္ကားေလးရဲ. နာမည္က August Rush တဲ.။ နာမည္ေလးက အဆန္းသားဆုိျပီး ကြ်န္ေတာ္ၾကည္.ျဖစ္ခဲ.တာပါ။ ဇတ္ကားရဲ. ပုိစတာ ကလည္း ဂစ္တာကုိင္ထားတဲ.ပုံဆုိေတာ. Musical ဇတ္ကားေတြၾကိဳက္တဲ.ကြ်န္ေတာ္. အတြက္ပုိျပီးစိတ္၀င္စားတာေပါ.။ဒီကားေလးကေဟာင္းေတာ.ေဟာင္းေနပါျပီ။ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကတည္းကထြက္ထားတာ။ ဒါရုိက္တာ Kirsten Sheridan ရုိက္ျပီးေတာ. ဇတ္လမ္းကုိ Paul Castro, Nick Castle နဲ. James V. Hart တုိ.က ေရးပါတယ္။ အဲဒီဇတ္ကားေလး ကုိ Charles Dickens ရဲ. ေခတ္သစ္ Oliver Twist လုိ.ေျပာၾကပါတယ္။ဒီဇတ္ကား အစက ရုိမန္းတစ္ ဆန္သလုိလုိနဲ. ေနာက္ဆုံးျပီးတဲ.အခ်ိန္အထိ ၊ ရသမ်ိဳးစုံကုိေပးစြမ္းႏုိင္ခဲ.ပါတယ္။ မိဘေမတၱာ၊ ပါရမီ၊ အခ်စ္၊ဘ၀၊ ဂီတ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးစုံကုိ ေတြ.ရမွာပါ။ ေတာ္ေတာ္ေလးၾကည္.လို.ေကာင္းပါတယ္။ရုိက္ထားတဲ. ရွဳခင္းေတြ တင္ျပပုံေတြ ဟာေျပာစရာမရွိပါဘူး။ ဒီဇတ္ကားေလးဟာ ၂၀၀၈ ေအာ္စကာ ဇကာတင္စာရင္းထဲမွာပါခဲ.ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြက္ Saturn Awards - အေကာင္းဆုံး ကေလးသရုပ္ေဆာင္ဆု ကုိ August Rush အျဖစ္သရုပ္ေဆာင္တဲ. Freddie Highmore ကရရွိခဲ.ပါတယ္။ Freddie Highmore က တျခား Charlie and the Chocolate Factory တုိ. Golden Compass တုိ. မွာပါဖူးပါတယ္။ ဒီဇတ္ကားမွာ သူရဲ. တြဲဖက္သရုပ္ေဆာင္ Leon Thomas III ကလည္း Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films, USA ကေပးတဲ. အေကာင္းဆုံး ကေလးဇတ္ပုိ.ဆုကုိရရွိခဲ.ပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္မင္းသားၾကီးေတြျဖစ္တဲ. Robin Williams တုိ. Terrence Howard တုိ.ကပါ ဒီဇတ္ကား မွာ ပါ၀င္အားျဖည္.ထားပါတယ္။ ၾကည္.သင္.တဲ.ဇတ္ကားေကာင္းတစ္ကားပါပဲ။

ဇတ္လမ္းအက်ဥ္း

အီဗန္ေတလာ ဆုိတဲ. ခ်ာတိတ္ေလး နဲ. ဇတ္လမ္းကုိ စပါတယ္။ အဲဒီေကာင္ေလး ဟာ မိဘမဲ.ေဂဟာေလးတစ္ခုမွာ ၾကီးျပင္းခဲ.ပါတယ္။ သူ.မွာ ပါရမီထူးတစ္ခုပါလာတယ္။ အရာ၀တၱဳတုိင္း ရဲ. အသံေတြကုိ သူက ဂီတသံလုိခံစားႏုိင္ပါတယ္။ ဥပမာေလတုိးသံ ၊ ကားသံ၊ စက္သံ၊ သစ္ရြက္လွဳပ္သံ စသျဖင္. အသံတုိင္းဟာ သူ.အတြက္ဂီတပါပဲ။ သူက သူ.မိဘေတြဆီ က ဂီတသံကုိၾကားႏုိင္တယ္လုိ.လည္း ယုံၾကည္ပါေသးတယ္။ သူ.ကုိ တစ္ေန.ေန.သူ.မိဘေတြကျပန္ေခၚမယ္လုိ.သူလုံး၀ယုံၾကည္ထားပါတယ္။သူ.မွာဒီထက္ပုိခုိင္မာတဲ.ယုံၾကည္ခ်က္တစ္ခုရွိပါေသးတယ္။ အဲဒါက တကယ္လုိ. သူဟာ ဂီတ အႏုပညာ ရပ္တစ္ခုခု ကုိ တတ္ကြ်မ္းမယ္ဆုိရင္ သူမိဘ ေတြနဲ. ျပန္ေတြ.ဖုိ.ပုိအခြင္.အေရးရွိမယ္ဆုိတာကုိပါပဲ။ ဒါနဲ.သူ မိဘမဲ.ေဂဟာ ကေန နယူးေယာ.ခ္ ကုိ ထြက္ေျပးပါတယ္။ နယူးေယာ.ခ္ ကုိေရာက္ေတာ. လမ္းေဘးမွာ ဂစ္တာတီး ျပီး ပုိက္ဆံေတာင္း တဲ. Arthur ဆုိ တဲ. ခ်ာတိတ္ေလးနဲ.ေတြ.ပါတယ္။ သူက Arthur ဂစ္တာတီးတာ ကုိ သေဘာက်ျပီး သင္ခ်င္တဲ.စိတ္နဲ. Arthur ေနာက္ကုိ လုိက္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အီဗန္ေတလာ ရဲ. မိဘေတြအေၾကာင္း ကုိ အပုိင္းေလး ေတြခြဲျပီးတင္ျပသြားတာ အရမ္းကုိေကာင္းပါတယ္။ ေနာက္ ပုိင္း ဇတ္လမ္းကုိ ေတာ.မေရးေတာ.ပါဘူး။ အရသာခံျပီးၾကည္.ရင္ ပုိျပီး ေကာင္းမွာပါ။ ဒီဇတ္ကား ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ၾကယ္ငါးပြင္.ေပးပါတယ္။

ဗ်တ္ဇ

အုိင္ဖုန္း နဲ. အုိင္ေပါ.ထဲကုိ ေဇာ္ဂ်ီ ျမန္မာကီးဘုတ္ ထည္.မယ္။

သတင္းေကာင္းေလး တစ္ခုပါးခ်င္ပါတယ္။ အုိင္ဖုန္း နဲ. အုိင္ေပါ. ေတြထဲကုိ ေဇာ္ဂ်ီ ကီးဘုတ္ နဲ. ေဖာင္.ထည္.လုိ.ရပါျပီ။ အရင္တုန္း ကေတာ. ေဇာ္ဂ်ီေဖာင္. ပဲ ထည္.လုိ.ရပါတယ္။ ဆာဖာရီ နဲ. ၀က္ေပ.ခ်္ေတြေလာက္ ကုိပဲ ဖတ္လုိ.ရတာ ၊ အခု ဆုိ ဂ်ီေမးမွာ လည္း ၾကည္.လုိ.ရျပီ။ ေဖ.စ္ဘြတ္ခ္ လဲ ၾကည္.လုိ.ရျပီ။ ဂ်ီေတာ.မွာလည္း ျမန္မာလုိ ေျပာလုိ.ရျပီ။ အုိင္ေပါ.မွာလည္း ျမန္မာလုိေပၚတယ္။ အရမ္းကုိ အဆင္ေျပသြားပါျပီ။ ပရုိဂရမ္ေရးတဲ. ကုိေစတန္ေဂါ.ဒ္ ကုိ ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္။ cydia ေပၚမွာ အလကားတင္ေပးတဲ. အတြက္လည္း ေလးစားပါတယ္။ လုပ္ပုံလုပ္နည္း အဆင္.ဆင္.ကုိေတာ. သူ.ဘေလာ.ဂ္ထဲမွာ ေသေသခ်ာခ်ာျပည္.ျပည္.စုံစုံေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေနရာ မွာ သြားလည္ၾကည္. ၾကပါ။

ပုဂံအလြမ္းေျပ

လူမ်ိဳးတုိင္း ႏုိင္ငံတုိင္းမွာ ကုိယ္ပုိင္ ယဥ္ေက်းမွဳ အေမြအႏွစ္ေတြြရွိၾကပါတယ္။ အီဂ်စ္မွာ ဆုိ ပိရမစ္ၾကီးေတြ ၊ တရုတ္ျပည္မွာဆုိ မဟာတံတုိင္းၾကီး ၊ ကေမၻာဒီးယားမွာ ဆုိ အန္ေကာ၀ပ္ေက်ာင္းေတာ္ ၊ အိႏၵိယမွာ တပ္ဂ်္မဟာလ္ စသျဖင္. ကြ်န္ေတာ္သြားခ်င္ေပမယ္. အခုထက္ထိမေရာက္ေသးတဲ.ေနရာေတြတစ္ပုံၾကီး က်န္ေသးပါတယ္။ တစ္ႏွစ္လုံး လုံး အလုပ္ေတြ ကုိ နဖူးကေခြ်း ေျခမက်ေအာင္လုပ္ျပီးတဲ.ေနာက္ စက္တင္ဘာတစ္လလုံးကြ်န္ေတာ္ခြင္.ရပါတယ္။ ဒီေတာ. ဘယ္ကုိသြားမလဲစဥ္းစားၾကည္.ရတာေပါ.။ တျခားအဲဒီလုိ ႏုိင္ငံေတြကုိ သြားဖုိ.ၾကေတာ. ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားမွဳ ဘာမွ မရွိတာနဲ.ပဲ ကုိယ္.ျမန္မာျပည္ထဲမွာ ပဲ လည္ပတ္ဖုိ.ဆုံးျဖတ္လုိက္ရင္း ေနာက္ဆုံးေတာ. ပုဂံကုိပဲေရာက္သြားခဲ.ပါတယ္။ တျခားဘယ္ႏုိင္ငံမွ မသြားႏုိင္ေသးခင္ ကုိယ္.ႏုိင္ငံကုိ ပဲစုံေအာင္လည္ၾကည္.သင္.တယ္လုိ.ထင္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ႏုိင္ငံမွာလည္း လည္ပတ္စရာ ၊ ေလ.လာစရာေနရာေတြတစ္ပုံၾကီးပါ။

ဂုဏ္ယူစရာေကာင္း တဲ. သမုိင္းယဥ္ေက်းမွဳအေမြအႏွစ္ေတြကုိ ေတြ.ႏုိင္တဲ.ေနရာေတြအမ်ားၾကီးပါ။ အဲဒီထဲက မွ ကြ်န္ေတာ္က ပုဂံနဲ.ပတ္သတ္ရင္ သိပ္ကုိဂုဏ္ယူပါတယ္။ တေကာင္း၊ သေရေခတၱရာ ၊ပုဂံ ၊ ပင္းယ၊ အင္း၀၊ကုန္းေဘာင္ စသျဖင္. ေခတ္အလုိက္ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ရဲ.ျမန္မာ.သမုိင္းေၾကာင္းရွည္လာခဲ.တာနဲ.အမွ် ျမန္မာ.ယဥ္ေက်းမွဳ ကလည္း ခုိင္ခုိင္မာမာရပ္တည္ ခဲ.တယ္လုိ.ထင္ပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ ကြ်န္ေတာ္တုိ.ျမန္မာ.ယဥ္ေက်းမွဳအႏုလက္ရာေတြ ကုိ ထင္ထင္ရွားရွား လက္ရွိျမင္ေတြ.ေနႏုိင္ေသးတဲ. ပုဂံကုိ ကြ်န္ေတာ္သိပ္ၾကိဳက္ပါတယ္။ ပုဂံဟာ အရမ္းကုိခမ္းနားတဲ. ေနရာတစ္ခုလုိ.ေျပာရင္ရပါတယ္။

ဒါနဲ. ပဲ ရန္ကုန္ေရာက္ျပီးသိပ္မၾကာခင္ Sakura Tower မွာ ရွိတဲ. သိရိပစၥယာ ဟုိတယ္ Sales Office ကုိ သြားျပီး ဘြတ္ကင္လုပ္ပါတယ္။ အဲဒီ က Sales Manager ေကာင္မေလး က အလြန္ဆုံး ရွိလွ ၂၄ ၊ ၂၅ ႏွစ္ေပါ. ။ ေတာ္ေတာ္သေဘာေကာင္းပါတယ္။ အခန္းခ က တခန္းကုိ ျမန္မာေငြ ၄၀၀၀၀ က်ပ္ပါ။ ၂ ေယာက္ခန္းတစ္ခန္းကုိေပါ.။ တကယ္က သူတုိ.ဆီမွာ Superior ရယ္ ၊ Garden view ရယ္ ၊ River View ရယ္ ၊ Suite ရယ္ ဆုိ ျပီး အခန္းအမ်ိဳးအစားေတြရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ. ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အတြက္ ပရုိမုိးရွင္းေပးထား တဲ. အဲဒီ ၄၀၀၀၀ တန္ အခန္း က အနိမ္.ဆုံး Superior အခန္း ဗ်။ တီဗီြ မပါဘူးဆုိပဲ။ ထည္.ေပးမယ္လုိ.ေတာ.ေျပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လည္း ဟုိတယ္ Sales မွာလုပ္ေနတာပဲ။ အဲဒီေလာက္ဘယ္အမလဲ။ ကြ်န္ေတာ္. ကုိ ဒီေစ်းႏွဳန္းအတုိင္း ပဲ ၊upgrade လုပ္ေပးဖုိ. ေတာင္းဆုိတာေပါ.။ သူက MD ကုိေျပာေပးမယ္ဆုိ ျပီး ရုံးခန္းထဲ ၀င္သြားတယ္။ ျပန္ထြက္လာေတာ. ဟုိတယ္ ၀န္ထမ္းအခ်င္းခ်င္းမုိ. တဲ. အကုိ. ကုိ upgrade လုပ္ေပးမယ္လုိ.ေျပာပါတယ္။ ဒီလုိနဲ. ကြ်န္ေတာ္ River View အခန္းကုိ ရ ခဲ.ပါတယ္။



ဒီလုိနဲ. ပဲ ပုဂံ ကုိ သြားမယ္ဆုိပါေတာ.ဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားၾကည္.တယ္ ၊ ဘာနဲ. သြားရင္ေကာင္းမလဲေပါ.။ ေလယာဥ္ပ်ံနဲ. ၾကေတာ. ေစ်းၾကီးတယ္ဗ်။ တစ္ခ်ိန္လုံးလည္း ျမန္မာျပည္ကုိ ျပန္လာဖုိ. ေလယာဥ္စီးလာခဲ.ရလုိ.အီေနျပီ။ ကားနဲ. သြားတာက တစ္ခ်ိန္လုံး ထုိင္ေနရ တာ တင္ပါးလည္းေညာင္း ၊ ေျခေထာက္လည္းေညာင္းမုိ.မၾကိဳက္ဘူး။ ေနာက္ဆုံး အေတြ.အၾကဳံအသစ္လည္း ျဖစ္ေအာင္ ၊ လူပင္ပန္းတာလည္း သက္သာေအာင္ဆုိ ျပီး ရ ထား ကုိေရြးလုိက္တယ္။ အဲ ဒီ Sakura Tower ေရွ.က ဘူတာလက္မွတ္ရုံမွာ ပဲ သြား၀ယ္တယ္။ ဘယ္ရထားအေကာင္းဆုံး လည္းလုိ.ေမးေတာ. ၊ ဒဂုံမန္း ကအေကာင္းဆုံး ပဲတဲ.။ ပုဂံ ကုိ ေနျပည္ေတာ္က သြားလည္း ရတယ္။ မႏၱေလး ကသြားလည္းရတယ္။ ေနျပည္ေတာ္ကေတာ. လမ္းပုိသင္.တာေပါ.။ ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္ က မႏၱေလး မွာ ရွိတဲ. အမ်ိဳးေတြဆီလည္း သြားလည္ခ်င္တာနဲ. ။ မႏၱေလး လက္မွတ္ပဲ ၀ယ္လုိက္တယ္။ လက္မွတ္ရုံ မွာ ၾကည္.ေတာ. ေနာက္ ၃ ရက္စာအတြက္ လက္မွတ္က ကုန္ျပီ။ လက္မွတ္ေရာင္းကုိ ေမးၾကည္.ေတာ. သူကေျပာတယ္။ လက္မွတ္ေတြက ေတာ. ကုန္ျပီအကုိ ၊ ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္ ကူညီလုိ. ရပါတယ္တဲ. ။ ဒီလိုနဲ. ပဲ ၈၀၀၀ တန္ လက္မွတ္ကုိ ၁၅၀၀၀ ေပး၀ယ္ခဲ.ရပါတယ္။

ဒဂုံမန္း ၊ အေကာင္းဆုံး ရထားဆုိတာ က ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္. ကို စိတ္ညစ္သြားတယ္။ ဂ်ပုိး ၊ ပင္.ကူ၊ ပုရြက္ဆိတ္၊ ပုိးဟတ္ ၊ ၾကြက္ ၊ ပုစဥ္း ၊ ျခင္ ၊ ယင္ ၊ ပုိးဖလံ အကုန္ အကုန္ ကုိ ရွိသဗ်ာ။ ဘူတာတုိင္းလည္း ရပ္တယ္။ ရထားကလည္းေႏွးတယ္။ လူကပုိေတာင္ပင္ပန္းေသးတယ္။ ေရသန္.ဘူး ၀ယ္ေသာက္ တာ တစ္ဘူး ကုိ ၂၀၀ တဲ. ။ တစ္ေထာင္တန္ေပးလုိက္တယ္ ။ အကုိ အေၾကြ မရွိလုိ. တဲ. ျပီးရင္ ျပန္လာအမ္းမယ္ ဆုိ ျပီး သေကာင္.သား က ရထားသာ ထြက္သြား တယ္ ျပန္ေပၚမလာေတာ.ဘူး။ စေပးလုိက္ကတည္း က ထင္ေတာ. ထင္ ပါတယ္။ ဒါေပမယ္. ေၾသာ္ သူမလုပ္ေလာက္ပါဘူး ေလ လုိ. ေတြးလုိက္မိတာကုိး ။ မႏၱေလး ကုိ ၃ နာရီေလာက္ ေနာက္က် ျပီးေရာက္တယ္။ လမ္းမွာ ရထားျပတ္လုိ. အၾကာၾကီး ရပ္ရေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ လည္း ရထား ကုိ ေၾကာက္ျပီး ၊ ကားနဲ. ပဲ ပုဂံ ကုိ သြားဖုိ. ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ မႏၱေလး မွာ တစ္ည အိပ္တယ္။ ေနာက္ေန. တစ္ေန.လုံး အမ်ိဳးေတြ က ကားနဲ. မႏၱေလး တစ္ခြင္လုိက္ပုိ.တယ္။ ေနာက္တေန. မနက္ မႏၱေလးက ေန ပုဂံ ကုိ ကားနဲ. ထြက္ခဲ.ပါတယ္။ ကားလက္မွတ္ခ က ၄၀၀၀ ပဲ ေပးရတယ္။ ေရႊမန္းသူနဲ. ။
မနက္ ၈ နာရီေလာက္ က မႏၱေလးက ထြက္တာ ေန.လည္ ၂ နာရီမွာ ပုဂံကုိ ေရာက္ပါတယ္။ ၆ နာရီေလာက္ပဲ ေမာင္းရတယ္။ လမ္းလည္းေကာင္းပါတယ္။ ဖုန္ေတြနည္းနည္း ထူတာက လြဲ လုိ.ေပါ.။ ရထားထက္အမ်ားၾကီးသာတယ္။ ဟုိတယ္ကို ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရ ကူးကန္ ထဲ ဆင္းျပီးေရ ကူးပစ္လုိက္တယ္။



ဟုိတယ္က ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဧရာ ၀တီ ျမစ္ကမ္းေပၚမွာ ေဆာက္ထားတယ္။ ၂၄ ဧက ေလာက္က်ယ္တယ္။ ဟုိတယ္ နာမည္ကုိ က Bagan Thiripyistaya Sanctuary Resort ဆုိေတာ. ပန္း ႏြယ္သစ္ပင္ေတြ နဲ. Gardening ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္ထားတယ္။ ၀န္ထမ္းေတြက လည္းေတာ္ေတာ္ကုိ ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြရွိၾကပါတယ္။
ေနာက္တစ္ေန.မနက္ မွာ ျမင္းလွည္း ကို စီးလုံးငွားျပီး ေလွ်ာက္လည္ေတာ.တယ္။ တစ္ေန.လုံး အတြက္ ၁၃၀၀၀ က်တယ္ ျမင္းလွည္းခက ၊ ပုံမွန္ဆုိ ၁၅၀၀၀ ယူတယ္တဲ. ၊ အခုေလွ်ာ.ေပးတာတဲ. ဧည္.သည္ပါးလုိ.တဲ.။

ဒီလုိနဲ. ပုဂံ အေၾကာင္း ေတြ ၊ ျမင္ကြင္းေတြ ၊ သမုိင္းေတြ က ကြ်န္ေတာ္. ေခါင္းထဲ ကုိ စ၀င္လာပါျပီ။



ကြ်န္ေတာ္တုိ.ရဲ. ယဥ္ေက်းမွဳဟာ ဗုဒၶဘာသာကုိ အေျခခံပါတယ္။ဗုဒၶဘာသာကုိ အေျချပဳျပီးထြန္းကားခဲ.တယ္လုိ.ပညာရွင္ေတြက ဆုိပါတယ္။ ဗုဒၶသာသနာ ဟာ ေအဒီ တစ္ရာစု အစပုိင္းေလာက္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ စတင္ေရာက္ရွိလာျပီး၊ ေလးရာစု မွာ သထုံနဲ. သေရေခတၱရာကုိ ေရာက္တယ္လုိ.ဆုိပါတယ္။ ငါးရာစုမွာ ဗိႆႏုိး ေရာက္ရွိျပန္.ႏွံ.ျပီးေျမျပန္.ေဒသဘက္ကုိေရာက္ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ. အေနာက္ပုိင္းေဒသမွာ ရွိတဲ. ရခုိင္လူမ်ိဳးေတြက ေတာ. ဗုဒၶဘာသာကုိ ၂ ရာစုေလာက္ကတည္းကလက္ခံက်င္.သုံးေနျပီလုိ. ယူဆၾကပါတယ္။ ေနာက္ေတာ. ဗုဒၶသာသနာ ဟာ ပုဂံနဲ. ၀န္းက်င္တစ္၀ုိက္ကုိ ၁၀ ရာစုႏွစ္ေလာက္မွာ ေရာက္ရွိခဲ.ပါတယ္။ အရိမဒၶနပူရေခၚ တဲ. ပထမပုဂံကုိ စတင္တည္ေထာင္ခဲ.တဲ. မင္း ဟာ သမုဒၵရာဇ္မင္းျဖစ္ပါတယ္။

ေအဒီ ၁၀၈ မွာ ရြာၾကီး ၁၉ ရြာကုိ စုစည္းျပီးတည္ေထာင္ခဲ.ပါတယ္။ သီရိပစၥယာ ေခၚဒုတိယ ပုဂံ ကုိေတာ. မင္း ၇ ဆက္ေျမာက္ ေသဥ္လည္ေၾကာင္ မင္းက ေအဒီ တည္ေထာင္ခဲ.ပါတယ္။ တမၸ၀တီ လုိ.ေခၚတဲ. တတိယပုဂံကုိ ေတာ. မင္းဆက္ ၁၂ ဆက္ေျမာက္ သုိက္တုိင္မင္း က ေအဒီ ၅၁၆ မွာေရႊ.ေျပာင္းနန္းစုိက္ခဲ.ပါတယ္။ စတုတၱပုဂံ ျဖစ္တဲ. ပုကာမ္ ျမိဳ.ကိုေတာ. ေအဒီ ၈၄၉ ခုႏွစ္မွာ ပုဂံမင္းဆက္ ၃၄ ဆက္ေျမာက္ျဖစ္တဲ. ပ်ဥ္ျပားမင္းက က်ဳံးေတြ ျမိဳ.ရုိးေတြနဲ. ခုိင္ခုိင္မာမာ တည္ေဆာက္ခဲ.ပါတယ္။





ပထမဆုံး ကြ်န္ေတာ္တုိ. ကုိ ျမင္းလွည္းဆရာ ကုိ ဇင္ က ကန္ေတာ. ပလႅင္ ဘုရားကုိ ပုိ.ေပးပါတယ္။ လမ္းမွာ သရပါတံ ခါးကုိ ျဖတ္သြားေတာ. ဆရာ ေဇာ္ဂ်ီ ရဲ. ကဗ်ာ ေလးကုိ သတိေတာင္ ရ မိေသးပါတယ္။
" ....
မင္းပုဂံ မွာ ၊ေရာက္ခါစက
သရပါထင္ရွား ၊ ျမိဳ. တံခါး၀ယ္
သြားလာ ၀င္ထြက္ ......
ယြန္းခြက္ ယြန္းအစ္ ... ရႊန္းသစ္
ထမ္းလာပုိးလာ ျမင္လုိက္ပါ၍ ၊
ညီလွ လြမ္း မိ၊ ေအာက္ေမ. မိဟု ...။

ပ်ဥ္ျပားမင္း ပုဂံကုိ တည္တဲ.အခါမွာ ျမိဳ.ရိုး ကုိ အ၀င္ တံခါးမ ၾကီး ၁၂ ခုနဲ. ၾကံ.ၾကံ.ခုိင္ခုိင္ လွလွပပ တည္ေဆာက္ေပးခဲ.ပါတယ္။ အဲဒီ ျမိဳ. အ၀င္ တံခါးၾကီး ၁၂ ေပါက္ကုိ ေစာင္.ေရွာက္ဖုိ. ပ်ဥ္ျပားမင္းက နတ္ေတြကုိ ဒီ လုိ Assign လုပ္ခဲ.ပါေသးတယ္။

အေရွ.မ်က္ႏွာ
၁။ သရေဗ တံခါး - ေရႊပသင္နတ္
၂။ သရပါ တံခါး - နတ္ေမာင္ႏွမ
၃။ သရ၀တ္ တံခါး - ဖက္မသင္နတ္

ေတာင္မ်က္ႏွာ
၄။ ကေလးတံခါး - ငါးဆြဲသင္နတ္
၅။ မေတာင္းတ တံခါး - ၀ိရူပကၡနတ္
၆။ ၀င္းမနား တံခါး - ငႏြတ္သင္နတ္

အေနာက္မ်က္ႏွာ
၇။ မၾကည္သာတံခါး - ျမင္းျဖဴရွင္နတ္
၈။ မဂၤလာတံဆိပ္ တံခါး - ၀ိရူပ နတ္
၉။ သာစည္တံခါး - ဇဗၼဴတမြတ္နတ္

ေျမာက္မ်က္ႏွာ
၁၀။ ေညာင္ျဖဴပင္တံခါး - ဇဗၼဴရုကၡ နတ္
၁၁။ ငါးျမီးခတ္တံခါး - ကုေ၀ရနတ္
၁၂။ သာတန္း တံခါး - ဇဗၼဴတေဆာင္နတ္

သရပါတံခါးက အဲဒီ ၁၂ ခုထဲ ကမွ ေနာက္ဆုံး က်န္ရစ္ခဲ. တံခါးၾကီးတစ္ခုပါ။ သရပါ ဆုိ တာ " သဗ္ ဗ ရန္ကာ " ( ဗလခ်ိဳင္.ကုိ ဘယ္လုိ ႏွစ္လုံးဆင္.ရမလဲမသိဘူး။ :) ) ရန္အေပါင္းကုိ ကာကြယ္တား ဆီး ရာ လုိ. အဓိပါယ္ရပါတယ္။တံခါး အ၀င္ တဖက္တစ္ခ်က္မွာ နတ္ကြန္းႏွစ္ခု ရွိပါတယ္။ နတ္ေမာင္ႏွမရုပ္ေတြရွိပါတယ္။လက္၀ဲဘက္ကေမာင္ေတာ္ နတ္ကြန္းက နည္းနည္းနိမ္.ျပီး ၊ လက္ယာဘက္က ႏွမေတာ္နတ္ကြန္းက နည္းနည္းျမင္.ပါတယ္။ ဘာလုိ.လဲေတာ.မသိပါဘူး။ :)

ဆက္ရန္
ဗ်တ္ဇ

Painted Veil

ျပီးခဲ.တဲ.တစ္ရက္က ကြ်န္ေတာ္ Painted Veil ဆုိတဲ.ဇတ္ကားေလး ကုိျပန္ၾကည္.ျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ ဒီဇတ္ကားေလး က အမွန္ေတာ. ၂၀၀၆ ကတည္းက ထြက္ခဲ.တဲ.ကားေလးပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ. ခုမွပဲၾကည္.ျဖစ္ေတာ.တယ္။ ဒီဇတ္ကား ကုိ ၁၉၂၅ မွာထြက္ခဲ.တဲ. ၊ W. Somerset Maugham ေရးတဲ. The Painted Veil ဆိုတဲ.စာအုပ္ကုိရုပ္ရွင္အျဖစ္ျပန္အသက္သြင္းထားတာျဖစ္ပါတယ္။ W. Somerset Maugham ဆုိတာကေတာ.အားလုံးလည္းသိၾကတဲ.အတုိင္း ျပင္သစ္ကမၻာေက်ာ္ပန္းခ်ီဆရာၾကီးေဂၚဂင္ရဲ.အေၾကာင္း ကုိ ေရးထားတဲ. The moon and sixpence တုိ.Of Human Bondage, Cakes and Ale ,The Razor's edge စတဲ.ကမၻာေက်ာ္၀တၱဳၾကီးေတြကုိေရးသားခဲ.တဲ.ဂႏၷ၀င္ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ သူ.ရဲ.၀တၱဳေပင္း ၂၀ ေက်ာ္ကုိရုပ္ရွင္အျဖစ္ျပန္လည္ရုိက္ကူးခဲ.ပါတယ္။ အခု ဒီဇတ္ကား The Painted Veil ကုိလည္း ၁၉၃၄ ခုႏွစ္မွာတစ္ၾကိမ္ ၊ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္မွာ တစ္ၾကိမ္ ရုပ္ရွင္အျဖစ္ရုိက္ကူးျပသခဲ.ၾကပါတယ္။ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္မွာျပန္ရုိက္တဲ.ဒီုဇတ္ကားထဲမွာ ကေတာ. မင္းသား Edward Norton နဲ. မင္းသမီး Naomi Watts တုိ.အဓိကပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ Edward Norton ကေတာ. ကြ်န္ေတာ္နဲ.ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္အၾကိဳက္ဆုံးမင္းသားစာရင္းထဲမွာ ထိပ္ဆုံးကပါပါတယ္။ သူ.ကုိကြ်န္ေတာ္စသတိထားမိတာ က ေတာ. The Score (2001) ဇတ္ကားမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီဇတ္ကားထဲမွာ သူဟာ ၀ါရင္.မင္းသားၾကီးေတြျဖစ္တဲ. Robert De Niro တုိ. Marlon Brando တုိ.နဲ.အျပိဳင္သရုပ္ေဆာင္သြားတာ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။က်ပ္မျပည္.တဲ.သူအျဖစ္သရုပ္ေဆာင္တာ အလြန္ပီျပင္ပါတယ္။ အဲဒီကစလုိ.ကြ်န္ေတာ္သူပါတဲ.ကားေတြကုိေတာ္ေတာ္ၾကည္.ျဖစ္ခဲ.တယ္။ Italian Job,Down in the Valley, Kingdom of Heaven တို.ကုိ ၾကည္.ျဖစ္ခဲ.တယ္။ ေနာက္ေတာ. The Illusionist မွာသူ.ကုိအေတာ္ေလး ကုိသေဘာက်သြားပါတယ္။ အဲဒီဇတ္ကားဟာလည္း သရုပ္ေဆာင္မွဳအပုိင္း အရေကာ ဇတ္လမ္းအရ ေကာ အဘက္ဘက္ကျပည္.စုံတဲ.ဇတ္ကားလုိ.ဆုိခ်င္ပါတယ္။ဒီဇတ္ကားကပဲ သူ. ကုိ San Diego Film Critics Society Awards -Special Award for body of work ရသြားေစပါတယ္။ တျခားဇတ္ကားေတြျဖစ္တဲ. Down in the Valley တုိ. The Painted Veil တုိ. မွာလည္း အလားတူဆု ေတြရခဲ.ပါတယ္။ Naomi Watts ကေတာ. အားလုံး ၾကည္.ဖူးၾကတဲ. King Kong တုိ. The Assassination of Richard Nixon တုိ.မွာပါတဲ.အဂၤလိပ္မင္းသမီးျဖစ္ပါတယ္။

ဇတ္လမ္းအက်ဥ္း
၀တၱဳစာအုပ္ကုိေတာ.ကြ်န္ေတာ္တစ္ခါမွမဖတ္ဖူးပါဘူး။ရုပ္ရွင္ဇတ္လမ္းကုိပဲ ခံစားၾကည္.ပါတယ္။
ဇတ္လမ္းေက်ာရုိးကုိ တရုတ္ျပည္ ၁၉၂၅ ၀န္းက်င္ထဲမွာအေျခခံထားပါတယ္။ တရုတ္ျပည္ၾကီးမွာ ေျမပုိင္ရွင္ေတြက ကုိယ္.ေနရာနဲ.ကုိယ္ခြဲေ၀အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ.အခ်ိန္၊ ဥေရာပသားေတြ ၊ရုရွားေတြေျခရွဳပ္ေနတဲ.အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၁၁ Xinhai Revolution ျဖစ္ျပီးတဲ.အခါ မွာ China ဟာ Republic of China ဆုိျပီးေတာ.ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီအခါ Shanghai ဟာအခုေမာ္ဒန္ တစ္ရုတ္ျပည္ၾကီးျဖစ္လာဖုိ. အတြက္ အဓိကခ်က္မဗဟုိေဒသၾကီးျဖစ္လာခဲ.ပါတယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရွန္ဟဲ ဟာကမၻာ. အၾကီးဆုံးျမိဳ.ၾကီးေတြထဲကတစ္ခုျဖစ္ခဲ.ပါတယ္။ဒါေပမယ္. ျမိဳ.ၾကီးရဲ. တစ္၀က္နီးပါးကုိ ျဗိတိသွ်ေတြ အေမရိကန္ေတြရုရွားေတြက ခ်ဳပ္ကုိင္ထားတာပါတယ္။ သူတုိ.က အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူတုိ.ကုိသူတုိ. Shanghailanders ေတြလုိ.ေခၚတယ္ဆုိပဲ။ ရွန္ဟဲျမိဳ.ၾကီးကုိအဲဒီတုန္းက အေရွ.ရဲ. ပါရီ ၊ အေနာက္ရဲ. နယူေယာ.ခ္ လုိ.ေတာင္တင္စားၾကပါတယ္။

ေဒါက္တာ ေ၀ၚလတာ က ကစ္တီ ကုိ ကပြဲတစ္ခုမွာေတြ.ျပီး ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္သြားပါတယ္။ ေနာက္ ေတာ. ကစ္တီ. ကုိ လက္ထပ္ခြင္.ေတာင္းပါတယ္။ ကစ္တီက လန္ဒန္ရဲ. အထက္တန္းလႊာထဲ က ပါ။ မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ အသက္ ၂၅ ႏွစ္ဆုိ တာ သူတုိ.အသုိင္းအ၀ုိင္း မွာ အိမ္ေထာင္ျပဳ ဖုိ. သင္.ေတာ္ေနတဲ.အခ်ိန္လုိ.ယူဆၾကပါတယ္။ အခ်ိန္ၾကာလာေလ ေယာက်ၤားမရမွာ ကုိ ပူလာေလ ျဖစ္ေနတဲ. သူ.အေမရဲ. ပူညံပူညံ လုပ္မွဳက လြတ္ေျမာက္ဖုိ. ကစ္တီ က ေဒါက္တာ ေ၀ၚလတာ ရဲ.ေတာင္းဆုိမွဳကုိ လက္ခံလုိက္ပါတယ္။ ေဒါက္တာေ၀ၚလတာ က ဘယ္လုိလူမ်ိဳးလည္းဆုိ ေတာ. .. Serious ျဖစ္တယ္။ အေနအထုိင္သိုသိပ္တယ္။ တည္ၾကည္တယ္။ ဘာမဆုိ ေစ.ေစ.စပ္စပ္ေသေသခ်ာခ်ာလုပ္တယ္။ အေတြးအေခၚအေျမာ္အျမင္ေကာင္းတယ္။
ေဒါက္တာ ေ၀ၚလတာ က သူတာ၀န္က် တဲ. ရွန္ဟုိင္း ကုိ သူ.ရဲ. အသစ္စက္စက္မိန္းမ ငယ္ငယ္ေလး ေခ်ာေခ်ာေလး ကစ္တီကုိ ေခၚသြားတယ္ ။ပထမေတာ. ကစ္တီေပ်ာ္တယ္ေနာက္ေတာ. ကစ္တီမေပ်ာ္ေတာ.ဘူး။ ေနာက္ပုိင္းမွာ ျဗိတိသွ် လက္ေထာက္ေကာင္စစ္၀န္ ရုပ္ေခ်ာအေျပာေကာင္း ခ်ားစ္ေတာင္ဆန္ နဲ. ကစ္တီသိကြ်မ္းတယ္။ အဲဒီမွာ ဇတ္လမ္းစေတာ.တာပါပဲ။ ဇတ္လမ္းအျပည္.အစုံကုိေျပာရင္ ၾကည္.တဲ.သူေတြ အရသာပ်က္မွာမုိ.မေျပာေတာ.ဘူး။

အက်ဥ္းခ်ဳပ္ေျပာရရင္ေတာ. ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ရဲ.ခုိင္ျမဲတဲ.ခ်စ္ျခင္းတရားကုိျမင္ေတြ.ရမွာျဖစ္သလုိ၊ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ယူက်ဳံးမရျခင္း၊ခံျပင္းျခင္းစတာေတြကုိ ခ်စ္ျခင္းတရားနဲ.အားျပိဳင္ထားတဲ.ခံစားမွဳေတြကုိသရုပ္ေဖာ္ထားတာေတြ.ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ဗ်တ္ဇ

ေဒၚလာ ၁၀၀

သိပ္မၾကာေသးခင္ က ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္တစ္ရြက္ကုိ ကြ်န္ေတာ္ ေကာက္ရ ပါတယ္။ စတုိးဆုိင္ ေလးတစ္ခု ရဲ. အ၀င္၀နား က ပလက္ေဖာင္းေလး ေပၚမွာ က်ေနတာ။ အဲဒီအခ်ိန္ က ေဘးပတ္၀န္းက်င္မွာ ဘယ္သူမွာရွိမေနခဲ. ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္. နဲ. အဲဒီ ေဒၚ လာ ၁၀၀ တန္တစ္ရြက္ ကလြဲရင္ေပါ.။
ကြ်န္ေတာ္ အဲဒီပုိက္ ဆံေလး ကုိ ယူထားလုိက္ပါတယ္။
က်ေပ်ာက္ခဲ.တဲ. သူကုိ ရွာ ၾကည္. ဖုိ. ကြ်န္ေတာ္ မစဥ္းစားခဲ.မိဘူးလား။
စဥ္းခဲ.ပါတယ္။ ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္ ရွာမၾကည္.ခဲ.မိပါဘူး။
အျပစ္ရွိတယ္လုိ. ခံစားခဲ.ရပါသလား။ ဟုတ္ကဲ. ၊ ကြ်န္ေတာ္ အျပစ္ရွိတယ္လုိ. ခံစားခဲ.ရပါတယ္။
ဒါဆုိ ကြ်န္ေတာ္ ဘယ္လုိ ေတြးေနခဲ.မိတာပါလဲ။
စတုိးဆုိင္ထဲ ကုိ ၀င္သြား ၊ ျပီးရင္ " ဒီ မွာ .. တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္တစ္ရြက္ က်ေပ်ာက္ခဲ.ေသးလား " လုိ. ေမးဖုိ.က လည္းမျဖစ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ပုိက္ဆံဆုိေတာ. တကယ္မေပ်ာက္တဲ. သူကလုိခ်င္လုိ. ဟုတ္တယ္လုိ. ေျပာရင္ ဘယ္လုိလုပ္မလဲေနာ္။
ကြ်န္ေတာ္. သူငယ္ခ်င္း ခရစ္စ္ ကုိ ဖုန္းဆက္ျပီးေျပာျပေတာ. သူ ကေျပာတယ္။ မင္း စတုိးဆုိင္ ထဲကုိ ၀င္သြား ၊ ဆုိင္ မန္ေနဂ်ာ ကုိ တန္ဖုိး ရွိတဲ. အရာ တစ္ခုခု ကုိ အဲဒီ ပလက္ေဖာင္းေပၚ က မင္းေကာက္ရထားေၾကာင္းေျပာျပ။တစ္ေယာက္ေယာက္ ကရွာလုိ. ရွိရင္ မင္းကုိ ဖုန္းေခၚဖုိ. ေျပာလုိက္၊ တကယ္လုိ. လာရွာတဲ. သူ က သူဘာေပ်ာက္လဲ မွန္ေအာင္ ေျပာႏုိင္လုိ. ရွိရင္ ျပန္ေပးလုိက္ ေပါ. တဲ.။
အင္း .... သူ ေျပာတာ ကေတာ္ေတာ္ ေလး အက်ိဳးအေၾကာင္း သင္. ပါတယ္။ ဒါေပမယ္. အဲ ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္ က ျမိဳ.ထဲ က တျခား တစ္ေနရာ ကုိ ေရာက္ေနျပီ။ဒါနဲ. ကြ်န္ေတာ္ က ...
" အဲဒီ ပုိက္ဆံ နဲ. မင္း ကုိ ေန.လည္စာ ေကြ်း ရင္ေကာ ဘယ္လုိ ေနမလဲ " လုိ.ေမး လုိက္တယ္။
" ဒါလည္းအလုပ္ ျဖစ္ တာပဲ ကြ " ဆုိပဲ ။
ေနာက္ေတာ. ကြ်န္ေတာ္ တျခား သူငယ္ခ်င္း သုံးေယာက္ေလာက္ ကုိ အဲဒီအေၾကာင္းေျပာျပလုိက္တယ္။ သူတုိ. အားလုံး က ေရွ.ေနေတြပါ။ သူငယ္ခ်င္း ငါဘယ္လုိ လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ လုိ. ေမးတဲ. ေမးခြန္း ကုိ သူတုိ. အားလုံး က တုံ.ဆုိင္းျခင္း အလ်င္း မရွိ ျပန္ေျဖတယ္။ " ယူထားလုိက္ေပါ.ကြ " တဲ. ။ ေျပာၾကေသးတယ္။ " ေရအဆုံး ကုန္းတစ္၀က္ပဲတဲ. ။ ကြ်န္ေတာ္. ခ်စ္သူက ေတာ. လူမွဳေရး အသင္းတစ္ခုခု ကုိ လွဴလုိက္ဖုိ. ေျပာပါတယ္။
တကယ္ဆုိ အရင္ က ကြ်န္ေတာ္ ပုိက္ဆံေကာက္ ရဖူးပါတယ္။ လြန္ခဲ. တဲ. ႏွစ္အနည္းငယ္ေလာက္ က ေပါ. ၊ ဟာ၀ုိင္ယီ က ဗုိက္ဆာေနတဲ. ေက်ာင္းသားေလး တစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ.ေပါ.။ အဲဒီလုိ ပဲ ေဒၚ လာ ၁၃ ေဒၚလာကုိ ပလက္ေဖာင္းေပၚက ေကာက္ရတာ။ တကယ္.ကုိ အံ.ကသဖြယ္ရာ တစ္ခုလုိပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္.ခ်စ္သူနဲ. ကြ်န္ေတာ္ ပီဇာ ၀ယ္ စားလုိက္ၾကတယ္။ သတင္းပတ္မ်ားစြာအတြင္း ပထမဆုံး စားေသာက္ဆုိင္ မွာ စားတဲ. ကြ်န္ေတာ္တုိ. ရဲ.စားေကာင္းေသာက္ဖြယ္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ.တာေပါ.ေလ။ ကြ်န္ေတာ္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာတုိ. ၊ အျပစ္မကင္းတာတုိ.၊ မခံစားခဲ.ရပါဘူး။
ဒါေပမယ္. အခု ကြ်န္ေတာ္ ေကက္ရ တာ က တကယ္.ကုိ မ်ားတဲ. ေငြ ပမာဏ။ ေဒၚလာ ၁၀၀ ။
ကေလးေလး တစ္ေယာက္ ကုိ သူ.အဖုိးနဲ. အဖြား ကေပးတဲ. ေမြးေန.လက္ေဆာင္မ်ား ျဖစ္ေနမလား။
တစ္ေယာက္ေယာက္ ရဲ. ျပတ္တုန္းလတ္တုန္း ၂၃ ၊ ေနာက္ဆုံး လက္က်န္ ၁၀၀ တန္ေလးမ်ား ျဖစ္ေနမလား။
ဒါမွမဟုတ္ လူကုံတံ တစ္ေယာက္ေယာက္ ရဲ . အက်ီၤ အိတ္ကပ္ထဲ က ထြက္ က်လာတာမ်ားလား။ သူတုိ.မ်ား ႏွေျမာတသေနမလား ေပါ.ေနာ္။
တကယ္လုိ. ကြ်န္ေတာ္ ပုိက္ဆံအိတ္ တစ္အိတ္သာ ေကာက္ရတယ္ထား ၊ အခု လုိ ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး ခ်ီတုံ ခ်တုံ ျဖစ္ေနမွာမဟုတ္ဘူး။ ပုိက္ဆံအိတ္ေတြလည္း ကြ်န္ေတာ္ ေကာက္ရဖူးတာပဲ။ အျမဲတမ္းျပန္ေပးခဲ.တာခ်ည္းပဲ။ အခု ဒီေဒၚလာ ၁၀၀ လည္း ကြ်န္ေတာ္ ခုိးယူထားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ တစ္ခါက သတင္းစာထဲမွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ စတုိးဆုိင္တစ္ခုထဲမွာ လူတစ္ေယာက္ က ေငြရွင္း ေကာင္တာေပၚမွာ ပုိက္ဆံအိတ္တင္ထားျပီး ပစၥည္း တစ္ခု ကုိ သြားယူတယ္။ ျပန္လာေတာ. မရွိေတာ.ဘူး။ ေနာက္ေတာ. မွ လုံျခဳံေရး ကင္မရာနဲ. ျပန္ၾကည္.ေတာ. တျခားလူတစ္ေယာက္ က အဲဒီပုိက္ဆံအိတ္ေပၚမွာ အာလူးေက်ာ္ထုတ္ကုိ တင္လုိက္တယ္။ ပုိက္ဆံလဲရွင္းျပီးေကာ အာလူးေက်ာ္ေကာ ၊ ပုိက္ဆံအိတ္ေကာ တစ္ခါတည္း မ သြားေတာ.တာေပါ.။
ကြ်န္ေတာ္ က အဲဒီလုိ လူမ်ိဳးေတာ. လုံး၀ မဟုတ္ပါဘူး။ ဟုတ္တယ္ေနာ္။
ဘာပဲေျပာေျပာ ၊ ကြ်န္ေတာ္ ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္တဲ. ေပ်ာ္ရြင္မွဳတစ္ုခ ကုိ ေတာ.္ ရလုိက္ပါတယ္။ အခုလုိ ေျပာ ျပန္ေျပာျပခြင္.ရတယ္။ အဲဒီပုိက္ ဆံကုိ ဘာလုပ္သင္.လဲ ဆုိတဲ. အၾကံညဏ္ေတြ ရတယ္။ ကုိယ္က်င္.တရား ၊ စိတ္ဓါတ္ပုိင္းဆုိင္ ရာ အျမင္ေလးေတြ ရ တယ္။
ဒါေပမယ္. ကြ်န္ေတာ္. ဆီမွာ အဲဒီပုိက္ဆံ ေဒၚလာ ၁၀၀ တန္ေလး က အခု ထိရွိေနပါတယ္။ ျပီးေတာ. အခုထက္ထိ အဲဒါကုိ ဘာလုပ္ရမယ္ ဆုိ တာ ကြ်န္ေတာ္မသိေသးပါ။

Los Angeles Times - Washington

Gulf News' Friday မွ The $ 100 question ကုိ ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ ဘာသာျပန္ဆုိပါသည္။
ဗ်တ္ဇ

ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဗိသုကာ
ကမၻာကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမွုူးခ်ဳပ္ ဦးသန့္

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က ကမၻာ့ျငိမး္ခ်မ္းေရး ဗိသုကာ အပိုင္းတစ္ နဲ့ နွစ္ ကို ေရးခဲ့ပါတယ္။
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၉ ခုနစ္၊ ေအာက္တိုဘာ ၂၇ ရက္ေန့က ကုလသမဂၢသီတင္းဌာနက ကမၻာ့ကုလ သမဂၢ အေထြေထြအတြင္းမွုးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးသန့္ကို ဂုဏ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ၊ကမၻာေက်ာ္ စတန္းဖို့ တကၠသုိလ္တြင္ ဓါတ္ပံုျပပြဲတစ္ရပ္ က်င္းပခဲ့ေၾကာင့္ သီတင္းထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီသီတင္းကို ဖတ္ရတဲ့အခါမွာ ျမန္မာနိုင္ငံသားတစ္ဦးအေနနဲ့ မ်ားစြာေက်နပ္အားရခဲ့သလို့ ၊ ဦးသန့္ကို မေမ့လို့ ဂုဏ္ျပဳခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကုလသမဂၢနဲ့ အေမရိကန္ တကၠသိုလ္ ကိုလည္း သတိတရ ရွိေပးခဲ့တဲ့အတြက္ မ်ားစြာ ၀မ္းသာမိပါတယ္။

အဆိုပါ ဓါတ္ပံုျပပြဲ ဖြင့္လွစ္တဲ့အခန္းအနားမွာ ကုလသမဂၢျပန္ၾကားေရးနဲ့ျပည္သူဆက္သြယ္ေရးဌာန မွ တ၀န္ရွိသူ မစၥတာ ကီရိုအာဆာကာက

'' ဦးသန့္ သည္ ယံုၾကည္ခ်က္ ခို္င္မာသူတစ္ဦးျဖစ္ျပီး ပုဂၢိဳလ္ေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ကုလ အၾကီးအကဲ တစ္ဦး အျဖစ္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဂုဏ္ျပဳထိုက္သူတစ္ဦး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို့ ဓါတ္ပံုျပပြဲ က်င္းပရျခင္းျဖစ္ ''ေၾကာင္း ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

ဆက္လက္၍ ၄င္းကပင္
'' ဦးသန့္သည္ အေျမာ္အျမင္ၾကီးမားျပတ္သားသူတစ္ဦးျဖစ္ပီး ကုလသမဂၢအဖြဲ့ၾကီးကို ကမၻာ့ေနရာ အသီးသီးမွ ျပည္သူမ်ား၏ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားနွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးေသာ အဖြဲ့ၾကီး တစ္ခု အျဖစ္ သတ္မွတ္ယံုၾကည္ေစခဲ့သူ ...ကုလ၏ ေရွ့ေဆာင္
အၾကီးအကဲ တစ္ဦး ျဖစ္ '' ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။

'' ဒီကေန့ ကမၻာေပၚမွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွုတိုက္ျဖတ္ေရး နဲ့ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး လုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ေဖာင္ေဒးရွင္းၾကီးေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဦးသန့္ကိုယ္တိုင္ ထူေထာင္ေပးခဲ့လို ေပၚေပါက္လာခဲ့တာပါ ''ဟု
၄င္းက ပင္ ဆက္လက္ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

ထို့ျပင္..
''၁၉၆၁ ခုနစ္မွ ၁၉၇၁ ခုနစ္ အထိ ဆယ္နွစ္တာကာလ ကုလ အၾကီးအကဲအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့စဥ္ကာလအတြင္း
ဦးသန့္သည္ ကမၻာေပၚတြင္လူသားတို့အားအက်ိဳးျပဳေစခဲ့ေသာ ၾကီးမားေသာ အေျပာင္းအလဲ ၾကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚေအာင္ လုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့သည္''ဟု သီတင္းနွင့္ျပန္ၾကားေရးဌာနက ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။

တစ္ဖန္ ..ကုလ ေျပာခြင့္ရ ပုဂိုလ္တစ္ဦးက
'' ဦးသန့္ဟာ အတိုင္းအဆ မ်ားျပားလြန္းစိန္ေခၚမွုၾကီးေတြကို ေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့ပါတယ္။က်ဴးဘား ဒံုးၾကည္အေရးအခင္းကိစၥ၊
ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲအဆံုးသတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရး ေပၚထြန္းေရး ကိစၥ၊ ေတာ္အာဖရိက လူမ်ိဳးေရး ခြဲျခားမွု ကိစၥ၊ စတာေတြကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ခဲ့တဲ့ သံတမန္ၾကီးတစ္ဦးပါဘဲ..''..လို့ ေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။

ထိုျပင္ ဦးသန့္သည္ ကုလၾကီးအတြက္ အလြန္မွတ္သားေလးစားလိုက္နာဖြယ္စကားကို ျမြက္ၾကားခဲ့သူ လည္းျဖစ္သည္။
ဦးသန့္က ....မိန့္ဆိုသည္မွာ...

'' လူသားျဖစ္တည္မွူ ႏွင့္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီ၏ တန္ဘိုးဟူသည္ မိမိတို့ပိုင္ဆိုင္ေသာ ဥစၥာမ်ားထက္ မ်ားစြာ သာလြန္ပါသည္။
အစိုးရမ်ား၊ နိုင္ငံေရးစနစ္၊ နွင့္အိုက္ဒီယာမ်ားဟူသာ္ ျဖစ္ပ်က္သေဘာ မ်ွသာ ျဖစ္ျပီး လူသားျဖစ္တည္မွူသည္သာလ်ွင္ က်န္ရွိပါမည္'' ဟု ဆိုခ့ဲသည္။
ထိုစာတမ္းသည္.....
ယေန့ကုလသမဂၢၾကီး၏ အသက္၀ိညာဥ္ျဖစ္ေစမည့္ ၊ ကုလၾကီး အသက္ဆက္လက္ရွင္သန္ေစမည့္ မိန့္ဆိုခ်က္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

Referance;
The Voice weekly Journal
from internet news

ဦးသန့္သည္ ကမၻာ့ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အျဖစ္ ၁၉၆၁ မွ ၁၉၇၁ အထိ ဆယ္နွစ္တာကာလ အတြင္း ၾကီးမားွစြာေသာ ကမၻာ့အေရးအခင္းၾကီးမ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္းနိုင္ခဲ့သည္။

ဦးသန့္ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖရွင္း နိုင္ခဲ့ေသာ ျပႆနာ ၾကီးမ်ားမွာ........
တတိယ ကမၻာစစ္~သို့ဦးတည္ ခဲ့ေသာ က်ဴးဘား ျပႆနာ
တူရကီ နွင့္ ဂရိတို့ ေသြးေခ်ာင္းစီးသည္. ဆိုက္ပရပ္ ျပႆနာ
အင္ဒိုနီးရွား နွင့္ ဒတ္ခ်္တုိ. အေသအေက်တိုက္သည့္ အေနာက္အီရီယန္အေရးအခင္း
အေ၇ွ့အလယ္ပိုင္း အေရးအခင္း
ဗီယက္နမ္စစ္ပြဲ အဆံုးသတ္ျပီး ျငိမ္းခ်မ္းေရးေပၚထြန္းေရးျပႆနာ
ကမၻာ့ေလာင္စာ ျပႆနာ
ေတာင္အာဖရိက လူမ်ိဳးေရးခြဲျခားမွု ကိစၥ
သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး ကိစၥ....
ကမၻာေပၚတြင္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမွု တိုက္ဖ်က္ေရး ကိစၥ....

အျခားကိစၥမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဦးသန့္၏ ကုလအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ဘ၀တြင္ တာ၀န္ကို နိုင္နိုင္နင္းနင္းထမ္းေဆာင္နိုင္မွု၊ ကမၻာအေရးအခင္းမ်ားကို ေျပလည္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမန္ ေျဖရွင္းေပးနိုင္ခဲ့မွုတိုေ့ၾကာင့္ သူအားကမၻာတစ္၀ွ္းလံုးရွိတကၠသိုလ္ေကာလိပ္တို့မွ ေဒါက္တာဘြဲ ( ၁၇ ) ဘြဲံကို ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့ၾကသည္။

ဦးသန့္ရရွိခဲ့ေသာ ဘြဲ့မ်ားမွာ ေအာက္ပါအတိုင္းျဖစ္သည္။

၁၉၄၉ ၀ဏေက်ာ္ထင္ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၅၃ သီရိပ်ံခ်ီ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၅၇ စည္သူ ဘြဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၁ မဟာသေရစည္သူ ျမန္မာနိုင္ငံအစိုးရ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အာလီတန္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၂ ဇြန္ ၁၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ပရင္စတန္တကၠသိုလ္ နယူဂ်ာစီျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေတာင္ဟတ္ဒေလေမာင့္ဟိုလ္ေကာလိပ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကင္းဘရစ္ဟာဘတ္တကၠသိုလ္ မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္
၁၉၆၃ ဇြန္ ၁၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္နိုဗာဒတ္ေမာက္ေကာလိပ္ နယူဟမ္ရွားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၂ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ကာလီဖိုးနီးယားတကၠသိုလ္ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဧျပီ ၃ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဒင္းဗားတကၠသိုလ္ ကိုလိုရာဒိုျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဆြပ္သမိုးေကာလိပ္ ပင္ဆင္ေဗးနီးယားျပည္နယ္
၁၉၆၄ ဇြန္ ၁၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူးေယာက္ယူနီဗာစီတီ
၁၉၆၄ ဂ်ူလိုင္၃၀ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေမာ္စကိုတကၠသိုလ္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံ
၁၉၆၅ ေမ ၂၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္တာရီယိုကင္းစတန္းဘုရင္မတကၠသိုလ္
၁၉၆၅ ဇြန္ ၆ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ၀ါတာဗီလီေကာ္ဗိုင္းေကာလိပ္
၁၉၆၅ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ နယူေဟဗင္ေရး တကၠသိုလ္
၁၉၆၆ ေမ ၂၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ အြန္ေတရီယို၀င္တကၠသိုလ္ ကေနဒါ
၁၉၆၆ ဇြန္ ၅ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ဟင္မလင္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၈ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ေဖာ့ဒ္ဟင္းတကၠသိုလ္ နယူးေယာက္
၁၉၆၆ ဇြန္ ၁၄ ေဒါက္တာဘြဲ့ (LLD) ဂုဏ္ထူးေဆာင္ မင္ဟတ္တန္ေကာလိပ္ နယူးေယာက္

၁၉၆၂ စက္တင္ဘာ တြင္ ခ်က္ကိုစလိုဘက္ကီးယား နိုင္ငံ ပရက္ျမိဳ့ေတာ္၊ ခ်ားလ္စ္ တကၠသိုလ္၏ အနွစ္၆၀၀ ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္အခမ္းအနားမွ ဦးသန့္ကို ေရြွတံဆိပ္ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ခဲ့သည္။

၁၉၆၆ စက္တင္ဘာ ၂၈ တြင္ အိႏၵိယ နိုင္ငံမွ ေပးအပ္ေသာ ဂ်၀္ဟာလာေနရူး ဆု ကို ရရွိခဲ့သည္။ ရူပီး တစ္ သိန္း ရရွိသည္။ ၄င္းရရွိေသာ ဆုေငြကို ဦးသန့္ပညာေတာ္သင္ဆု အျဖစ္ ကုလသမဂၢေက်ာင္းသို့ျပန္လည္ လွူဒါန္းခဲ့သည္။

ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံေဆာင္ရြက္သူမ်ားအတြက္ ခ်ီးျမင့္ေလ့ရွိေသာအေမရိကန္ မွေပးသည့္ စတီဗင္ေဖာင္ေဒးရွင္းဆု ကိုလည္းရရွိခဲ့သည္။

ဦးသန့္အမွတ္တရမ်ား

အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ အားဂုဏ္ျပဳေသာ အားျဖင့္ ဦးသန့္၏ ကိုယ္တစ္ပိုင္းေၾကးရုပ္တုကို ၁၉၇၄ ေအာက္တိုဗာတြင္ ကုလသမဂၢစာသင္ေက်ာင္းတြင္ စိုက္ထူဖြင့္လွစ္ခဲ့သည္။

ဦးသန့္အား ၁၉၆၆ တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွူးခ်ဳပ္ရာထူးအား လက္ခံရရွိမွုအားဂဳဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊
အေမရိကန္အာကာသယာဥ္မွုး ဂ်ိမ္းစ္လိုဗယ္ နွင့္ အက္ဒြင္လ္ဒရင္ဂ်ဴနီယာ တို့သည္ ျပည္ေထာင္စုျမန္နိုင္ငံေတာ္အလံအား အာကာသယာဥ္အတြင္းသယ္ေဆာင္၍ ကမၻာကို ပတ္ခဲ့ျပီး ထိုအလံကို ျမန္မာအမ်ိဳးသာ ကုလသမဂၢအေထြေထြအတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ ဦးသန့္လက္ထဲသို့ အာကာသယဥၤမွုး အယ္ဒရင္က ေပးအပ္ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။


ေဘာင္သြပ္ထားေသာ ထိုအလံတြင္ ဤ အလံသည္ ဂ်ီမီနီ အမွတ္ ၁၂ အာကာသယာဥ္ျဖင့္ ယာဥ္မွူး ဂ်ိမ္းလိုဗယ္နွင့္ အက္ဒြင္အယ္ဒရင္တို့ ၁၉၆၆ ခု နို၀င္ဘာတြင္ အာကာသသို့ပ်ြသန္းစဥ္ သယ္ေဆာင္သြားခဲ့သည္ ဟု ကမၺည္းစာတမ္း ေရးထိုးပါရွိသည္။

U Thant Island ဦးသန့္က်ြန္း

အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု မွ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ နယူးေယာက္စီးတီးျမိဳ့၏ အေရွ့ဘက္ျမစ္ အတြင္းရွိ Roosevelt Island က်ြန္း၏ ေတာင္ဘက္ ရွိ Belmont Island ဟုေခၚေသာ က်ြန္းငယ္ေလးအား U Thant Island ဟူ၍ ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ေပးခဲ့သည္။ ၄င္းက်ြန္းငယ္ေလးသည္ အတိုင္းအတာအားျဖင့္ ေပ ၁၀၀x၂၀၀ က်ယ္၀န္းသည္။



Jalan U Thant
မေလးရွားနိုင္ငံသည္ ဦးသန့္အားဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ မေလးရွားနိုင္ငံ ၊ကြာလာလမ္ပူျမိဳ့၊ Embassy road လမ္းအား Jalan U Thant ဟု ဂုဏ္ျပဳ သတ္မွတ္ခဲ့သည္။

မေလးရွားနိုင္ငံ ကြာလာလမ္ပူျမိဳ့ ဂ်လန္ယူသန့္လမ္းမွ 7 UThant အေဆာက္အအံု

ႊTaman U Thant
Taman U-Thant is a place in Kuala Lumpur, Malaysia. Located in the eastern part of the city, it was established in the 1960s and was used for foreign embassies and high commissions only. It was named after the former UN General Secretary from 1961 until 1971, U Thant.

ဂ်ပန္နိုင္ငံ ၊ တိုက်ိဳျမိဳ့၊ ကုလသမဂၢတကၠသိုလ္(UNU United Nation University) မွ ႕U Thant Honorary Leacture Series ကို ပံုမွန္ဂုဏ္ျပဳ ထုတ္လြွင့္ခဲ့သည္။

ဦးသန့္ နွစ္တစ္ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အျဖစ္ ကုလ မွ ဦးသန့္၏ ပံုအား တံဆိပ္ေခါင္းျပဳ၍ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သည္။

အေမရိကန္ မွ အမွတ္တရတံဆိပ္ေခါင္းကုပၼဏီက ေအဗရာဟန္လင္ကြန္း၊ အိုဗားမား နွင့္ ဦးသန့္တို့၏ တံဆိပ္ေခါင္းမ်ားကို ေစ်းနုန္းတန္းတူသတ္မွတ္သည္။

what are they? where are they?

U Thant Peace Award
ဦးသန့္ျငိမ္းခ်မိးေရးဆု
ဤဆုကို ဦးသန့္အားဂုဏၤျပဳေသာအားျဖင့္ အေမရိကန္မွSri Chinmoy က တီထြင္ခဲ့သည္။ ၁၉၈၂ ခုနွစ္တြင္ စတင္ေပးအပ္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္ေသာ ကမၻာကုလသမဂၢအေထြေထြ အတြင္းေရးမွုးခ်ဳပ္ ဦးသန့္၏ ျမင့္မားလွေသာ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး၊ အရည္အခ်င္းတို့ကို စံနမူနာထား၍ ကမၻာျငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံထမ္းေဆာင္ခဲ့ေသာ လူသား၊ အသင္းအဖြဲ့မ်ားကို ေပးအပ္ခ်ီးျမင့္ေသာ ဆုျဖစ္သည္။

မိဘဆုိတာ။

ေကာင္ေလးက မူလတန္းေက်ာင္းမွာ သူပထမဆံုးၾကံဳရသည္႔ မိဘ ဆရာအသင္း အစည္းအေ၀းအတြက္ အေမ႔ကို ဖိတ္ခိုင္းေတာ႔ သူဖိတ္သည္။ သို႔ေသာ္ အေမ တကယ္တက္မည္ဆိုသည္႔ အခါ သူလန္႔သြားသည္။ သူ႔မိခင္ကို အတန္းေဖာ္မ်ားနဲ႔ ဆရာမ ပထမဆံုးအၾကိမ္ အျဖစ္ ျမင္ၾကရေတာ႔မည္ဆိုတာေတြးကာ သူ ထူထူပူပူျဖစ္သြားသည္။
မိခင္က နဂိုမူလ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာသူတစ္ဦးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ႏွာညာဘက္ျခမ္းမွာ အေတာ္ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး အမာရြတ္ၾကီးတစ္ခုထင္ေနသည္ ။

ေကာင္ေလးက သည္အမာရြတ္အေၾကာင္း မၾကားခ်င္။ သည္အမာရြတ္ၾကီး ဘာေၾကာင္႔ရလဲ ဘယ္လိုရသလဲ မသိခ်င္။ ဒါေၾကာင္႔ ဘယ္ေတာ႔မွ သူမေမး။

အစည္းအေ၀းမွာ တစ္ျခားလူမ်ားႏွင္႔ ဆံုၾကေတာ႔၊ သူ႔မိခင္မွာ အမာရြတ္ရွိတာ မွန္ေသာ္လည္း ပင္ကိုအလွ ရွိတာ ယဥ္ေက်းပ်ဴငွာတာေတြေၾကာင္႔ လူေတြက သေဘာက်ၾကသည္။ ဒါကုိျမင္ေသာ္လည္း ေကာင္ေလးရွက္ရြံ႕ စိတ္မေျပ၊ ေရွာင္ဖယ္ပုန္းလွ်ိဳး၍ပဲ႔ေနသည္။

သို႔ေသာ္ တစ္ေနရာမွာေတာ႔ ဆရာမႏွင္႔ သူ႔မိခင္တို႔ စကားေျပာေနၾကတာ သူၾကားရသည္။ "မ်က္ႏွာေပၚက အမာရြတ္က ဘယ္လိုရတာလဲ" ဟုဆရာမကေမးသည္။

“သားေလး ႏို႔စို႔အရြယ္တုန္းကေပါ႔၊ သူ႔အခန္းထဲမီးေလာင္ေတာ႔ သားက ခုတင္ေလးထဲမွာ ၊ အခန္းထဲ မီးေတြ တဟုန္းဟုန္းနဲ႔ ဆိုေတာ႔ ဘယ္သူမွ မ၀င္ရဲဘူး၊ ကြ်န္မ အတင္း၀င္ေျပးတာ၊ အဲဒီမွာ အေပၚက ထုပ္တန္းၾကီးတစ္ခု ျပဳတ္က်လာေတာ႔ ကြ်န္မကို ရိုက္မိျပီး အဲဒီမွာတင္ ေမ႔လဲသြားတယ္၊ ကံအားေလ်ာ္စြားပဲ မီးသတ္သမား ေရာက္လာျပီး ၀င္ကယ္လို႔ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္စလံုး အသက္ခ်မ္းသာရာ ရတာ” ၊ မိခင္က မ်က္ႏွာေပၚရွိ မီးေလာင္ရာ အမာရြတ္ကို စမ္းရင္း ေျပာျပေနသည္။ “ တစ္သက္လံုး အမာရြတ္ၾကီးတစ္ခုေတာ႔ ထင္သြားတာေပါ႔ေလ၊ ဒါေပမဲ႔ ဒီအတြက္ ကြ်န္မ တစ္ခါမွ ၀မ္းမနည္းမိပါဘူး” တဲ႔ ၊ အေမကဆိုသည္။

သည္စကားၾကားေတာ႔မွ ေကာင္ေလး မ်က္ရည္ေတြ အ၀ိုင္းသားႏွင္႔ ေျပးထြက္လာကာ အေမ႔ကို ဖက္သည္။ သူ႔အတြက္ အသက္ေပးကာကြယ္မည္႔ အေမ၏ ေစတနာ အေမ႔ေမတၱာေတြကို ခံစားရကာ သူ႔ရင္ထဲ လွိုက္၍ေနသည္။ အဲသည္ေန႔တစ္ေန႔လံုး အေမ႔လက္ကို သူတင္းတင္းဆုပ္ထားသည္။ တစ္ခ်က္မွ်ပင္ မလြတ္ေတာ႔။

ဘုရင္ရဲ႔ လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္

တစ္ခါက ရွင္ဘုရင္တစ္ပါးဟာ ပန္းျခံထဲ ေျခစၾကၤာျဖန္႔ေနတုန္း လွပတဲ့ ေျမြေလးတစ္ေကာင္ စည္းရိုးနားက ဆူးခက္ေတြၾကားမွာ ျငိေနတာကို ေတြ႔လိုက္တယ္။ ေျမြငယ္ကို ဘုရင္က ကယ္တင္လိုက္တယ္။

ေနာက္တစ္ေန႔ ဘုရင္ၾကီး ပန္းျခံထဲ လွည့္လည္ေနတုန္း အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးကို ေတြ႔လိုက္တယ္။
"အသင္ဟာ ဘယ္သူလဲ..? ဘယ္နည္းနဲ႔ နန္းေတာ္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာသလဲ"

"မထိတ္လန္႔ပါနဲ႔ အရွင္။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိးက နဂါးမင္းပါ။ ေက်းဇူးဆပ္ဖို႔အတြက္ ေရာက္ရွိလာျခင္း ျဖစ္ပါတယ္"

"ဘာေက်းဇူးမ်ားလဲ"

"မေန႔က ကြ်န္ေတာ့္မ်ဳိး သမီးေလး အရွင္ပန္းျခံထဲက ပန္းမ်ားကို႐ႈစားရင္း စည္းရိုးမွာ ျငိေနခဲ့တယ္။ အရွင္ကယ္တင္ခဲ့လို႔ သမီးေတာ္ေလး ေနေလာင္ျခင္းမွာ လႊတ္ကင္းခဲ့ရတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးဆပ္ခ်င္ပါတယ္။ အရွင္လိုရာ ေျပာပါ။ ကြ်န္ေတာ္မ်ဳိး ကူညီဖို႔အသင့္ပါ"

"အင္း...နန္းေတာ္မွာ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ အမ်ားအျပားရွိတယ္။ ဘာမွလိုေလေသး မရွိဘူးဆိုေပမဲ့ သတၱ၀ါတို႔ရဲ႔ ဘာသာစကားကို အကြ်ႏု္ပ္တတ္ခ်င္တယ္။ အကြ်ႏု္ပ္က ေက်းငွက္တိရိစာၦန္ေတြကို ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔ဘာေတြေျပာေနမွန္း နားမလည္ခဲ့ဘူး"

"ဒါ မခက္ခဲပါဘူး အရွင္။ သူတုိ႔ရဲ႔ စကားကို နားလည္ခ်င္ရင္ ဒီေန႔ကစျပီး သူတို႔ရဲ႔အသားကို မစားပါနဲ႔။ သူ႔အသားကိုစားျပီး သူ႔စကားကို နားလည္တာမ်ဳိးက မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သက္သတ္လြတ္စားျပီး ခုႏွစ္ရက္အတြင္း သူတို႔စကားကို အရွင္နားလည္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကိစၥကို အရွင္လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားရမယ္။ တစ္ေယာက္ေယာက္က သိသြားရင္ အစြမ္းျပယ္သြားလိမ့္မယ္"

နဂါးမင္းက ေျပာေျပာဆိုဆို ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။ ဘုရင္ၾကီးက နဂါးမင္းေျပာတဲ့အတိုင္း လိုက္နာခဲ့တယ္။ ခုႏွစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ဘုရင္ၾကီး စားပဲြေတာ္ခံေနတုန္း ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ အသံကိုၾကားလုိက္တယ္။

ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "ေတာ္... ဟိုၾကမ္းျပင္မွာက်ေနတဲ့ ထမင္းေစ့ကို သြားေကာက္ပါလား" လို႔ေျပာေတာ့ ေနာက္ပိုးဖလံတစ္ေကာင္က "စားခ်င္ရင္ ကိုယ္တိုင္သြားေကာက္ပါလား"

"က်ဳပ္မပ်ံႏိုင္လို႔ ေတာ့္ကို ေကာက္ခိုင္းတာေပါ့။ အစကေတာ့ ခ်စ္ပါတယ္ဆို ခုေတာ့ ထမင္းတစ္ေစ့ သြားေကာက္ဖို႔ ေတာင္ ေတာ္မလုပ္ႏို္င္ေတာ့ဘူးလား"

"အစားပဲရွိျပီ အလႈပ္မရွိလို႔ ၀ေနတာေပါ့။ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ပါဆုိေတာ့ မေလွ်ာ့ဘူး။ ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရားေရွ႕မွာ က်ဳပ္ကို ထမင္း သြားေကာက္ခိုင္းတာ ေသခိုင္းတာနဲ႔အတူတူပဲ။ ဘာလဲ မင္းေနာက္မီးလင္းေနလို႔ ငါ့ကို ေသေၾကာင္းၾကံတာလား"

ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ အခ်ီအခ်ေျပာေနတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိေတာ့တယ္။ ရုတ္တရက္ ထရယ္တဲ့ ဘုရင္ကို မိဖုရားက ဘာေၾကာင့္ရယ္တာလဲ ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပတယ္။

ထမင္းစားျပီး မိဖုရားနဲ႔ ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ေနတုန္း အိမ္ေခါင္မိုးေပၚက အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားေျပာသံကို ဘုရင္က ၾကားလိုက္မိျပန္တယ္။

"ေဘးဖယ္ ရွင္မေရ.."

"ဒီေလာက္ညဥ့္နက္ေနျပီ ရွင္ဘယ္သြားမလို႔လဲ။ ေဘးအိမ္က မုဆိုးမဆီ သြားမလို႔လား"

"ဟာ.. ဒီမိန္းမ ငါဘယ္ႏွစ္ခါ ေျပာရမလဲ။ ေဘးအိမ္ကနဲ႔ ငါ ဘာမွမပတ္သက္ဘူး။ လူတကာကို မစြပ္စဲြနဲ႔"

"ေအာ္... ေက်းဇူးကန္းရဲ႔.. ရွင္က သူ႔ကို ကာဆီးကာဆီး လုပ္တာလား။ ေန႔တိုင္းပဲ အဲဒီမိန္းမေၾကာင့္ က်ဳပ္တို႔ စကားမ်ားရတယ္။ မပတ္သက္ရင္ ဘာျဖစ္လို႔ ခဏခဏ သြားေနရတာလဲ"

"ငါ ေဘးအိမ္ကို သြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္း ပူညံပူညံလုပ္လြန္းလို႔ နားေအးပါးေအး အျပင္ထြက္ေရွာင္မလို႔.. ဖယ္စမ္းပါ"

"မဖယ္ႏိုင္ဘူး ရွင္ေရ... အစကေတာ့ ကြ်န္မကို မခဲြမခြါဘဲ တစ္သက္လံုးခ်စ္မယ္ဆို။ အခုယူတာ တစ္လေတာင္ မရွိေသးဘူး။ ရွင္က က်ဳပ္ကို ခြါခ်င္ျပီလား"

အိမ္ေျမႇာင္ႏွစ္ေကာင္ လံုးရင္းဆန္ရင္း ေခါင္မိုးေပၚက ျပဳတ္က်လာျပီး အျမီးေတြ ျပတ္ကုန္တယ္။ "ေတာက္.. ဒီတစ္လ အျမီးျပတ္တာ သံုးခါရွိျပီကြ" ေဒါနဲ႔ေမာနဲ႔ ေျပာလိုက္တဲ့ အသံကိုၾကားေတာ့ ဘုရင္ၾကီးက မေအာင့္ႏိုင္ဘဲ ရယ္မိျပန္တယ္။ မိဖုရားက ေမးေတာ့ ဘုရင္က ဘာမွမဟုတ္ေၾကာင္း လက္ကာျပျပန္တယ္။

အဲဒီေန႔ကစျပီး ဘုရင္ဟာ ရုတ္တရက္ ထထရယ္ေနတတ္တယ္။ ၾကံဳရဖန္မ်ားလာေတာ့ မိဖုရားက "ဘုရင္ၾကီး တစ္ခုခုကို လွ်ဳိ႔၀ွက္ထားပံုရတယ္။ ငါ့အသက္နဲ႔ မျခိမ္းေျခာက္ခဲ့ရင္ သူေျပာျပမွာ မဟုတ္ဘူး" ဆိုျပီး ဘုရင္ၾကီးရယ္တဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို မေျပာျပရင္ ကိုယ့္ကိုအဆံုးစီရင္မယ္လို႔ မိဖုရားက ျခိမ္းေျခာက္ေတာ့တယ္။

ဘုရင္ၾကီးက လွ်ဳိ႔၀ွက္ခ်က္ကို မေျပာျပခ်င္ေတာ့ "ခဏေနအုန္း.. က်ဳပ္အျပင္ထြက္ျပီး စိတ္အပန္း ေျဖလိုက္အုန္းမယ္။ ျပန္လာရင္ ေျပာျပမယ္" ဆိုျပီး ထြက္ခဲ့တယ္။ နန္းေတာ္ရဲ႔ တစ္ေနရာ ဆိတ္ျခံကိုေတြ႔ေတာ့ ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ စကားေျပာေနတာကို ဘုရင္ၾကီးက ၾကားမိတယ္။

"ကြ်န္မမွာ ကိုယ္ေလးလက္၀န္နဲ႔ ကြ်န္မကို ခ်ီပိုးစမ္းပါ"
"လမ္းေလွ်ာက္ေနရက္ အေကာင္းၾကီးကေန က်ဳပ္ကုိ ဘာလို႔ပိုးခိုင္းရတာလဲ"
"ရွင္မပိုးရင္ ကြ်န္မကိုယ္ကြ်န္မ သတ္ေသလိုက္မွာေနာ္"
"ေရာ္... ဘယ္ႏွယ့္ အဲဒီလို တံုးအတဲ့အေတြးရွိရတာလဲ ရွင္မရယ္။ အဲဒီစကား ဘယ္က သင္ခဲ့တာလဲ ေျပာစမ္း"

"ခုနားက ဘုရင္နဲ႔ မိဖုရား ေျပာေနတာကို ၾကားလိုက္လို႔ပါ။ မိဖုရားက ကိုယ့္ကိုယ္ သတ္ေသ မယ္ဆိုျပီး ေတာင္းဆိုတာကို ဘုရင္က ခ်က္ခ်င္းပဲ လိုက္ေလွ်ာခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္သတ္ေသ တယ္ဆိုတာ လက္နက္ေကာင္း တစ္မ်ဳိးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ရွင္ ကြ်န္မကို အရင္ကလို ခ်စ္ေသးလား...? မခ်စ္ဘူးလားလို႔ စမ္းၾကည့္တာ"


"ဟား...ဟား.. မင္း အရမ္းတံုးအတာပဲ။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တယ္ဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာရွိသမွ် အျပဳအမႈထဲက ရယ္စရာအေကာင္းဆံုးနဲ႔ အတံုးဆံုး။ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ လူေတြကလဲြရင္ ဘယ္သတၱ၀ါကမွ ကိုယ့္ကိုယ္ အဆံုးစီရင္တဲ့လမ္း မေရြးဘူး။ သတၱ၀ါတိုင္းက ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ခ်စ္တယ္။ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္အသက္ရွင္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္တာကို တစ္ျခားလူက ၾကားခံျပီး လာေသေပးလို႔မရဘူး။ လူေတြလို ကိုယ့္ကိုယ္အဆံုးစီရင္ခ်င္သလား..? ကိုယ့္ကိုယ္ ဆိတ္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံမလား..? ၾကိဳက္ရာလမ္းကို ေရြးေပးေတာ့"

ဆိတ္ဖို ေျပာစကားကို နားေထာင္ျပီး ဆိတ္မ ျငိမ္ကုတ္သြားတယ္။ ဘုရင္က သူတို႔ေျပာတဲ့ စကားကိုနားေထာင္ျပီး "ငါဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အရွင္သခင္ ဘုရင္လို႔သာေျပာတယ္။ ငါ့ရဲ႔ အသိဥာဏ္က ဆိတ္တစ္ေကာင္ရဲ႔ အသိဥာဏ္ေလာက္ ေတာင္ မရွိပါလား" လို႔ ေတြးမိျပီး မိဖုရားကို ေျပာျပဖို႔ နန္းေတာ္ထဲ ျပန္ခဲ့တယ္။

မိဖုရားကိုေတြ႔ေတာ့ ဘုရင္က"ႏွမေတာ္နဲ႔ အတူေနခ်ိန္ ေမာင္ေတာ္အျမဲရယ္ျဖစ္တာက ဟိုးအရင္က ႏွမေတာ္နဲ႔အတူ ေပ်ာ္ပါးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ေအာက္ေမ့ သတိရမိလို႔ပါ။ စားေသာက္ေနခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အပန္းေျဖခ်ိန္မွာလဲ သတိရတယ္။ အစဥ္အျမဲ သတိရေနလို႔ပါပဲ ႏွမေတာ္"

"ဒါဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ အစကတည္းက မေျပာတာလဲ"

"စိတ္ထဲမွာ ထားျပီး တေျမ့ေျမ့နဲ႔ ေအာက္ေမ့ေနရတာက ပိုခ်ဳိျမိန္တယ္ေလ ႏွမေတာ္။ အေမႊးရနံ႔ေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းတစ္လံုးလိုေပါ့။ အဖံုးဖြင့္လိုက္ရင္ ရနံ႔ေတြျပန္႔လႊင့္ကုန္တယ္"

ဘုရင္ရဲ႔ နား၀င္ခ်ဳိတဲ့ စကားကိုၾကားေတာ့ မိဖုရားက ၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရတယ္။ ဘုရင္က ရုတ္တရက္ ပိုးဖလံႏွစ္ေကာင္ရဲ႔ စကားကို ၾကားလိုက္မိတယ္။

"လူေတြရဲ႔ စကားခ်ဳိခ်ဳိ ေျပာတတ္တဲ့ အက်င့္ကို အတုယူထားစမ္းပါ"
"ရွင္လဲကြ်န္မကို အဲဒီလို စကားမ်ဳိးေျပာရင္ ရွင့္ကိုကြ်န္မ ရန္မရွာေတာ့ဘူး"
ဘုရင္ၾကီး ရယ္လိုက္မိျပန္တယ္။

***********************************


"ႏွစ္သက္တယ္"ဆိုတာ အခ်စ္ရဲ႔ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့အေရာင္ေလး
"ခ်စ္တယ္"ဆိုတာ ႏွစ္သက္တာရဲ႔ ခပ္ရင့္ရင့္အေရာင္ေလးေပါ့။

အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးရလိုက္လို႔ ဘ၀ဟာ ျပီးျပည့္စံုသြားမွာ မဟုတ္ဘူး။
အခ်စ္ေတြ အမ်ားၾကီးေပးဆပ္လိုက္ရလို႔ ဘ၀ဟာ ပိုတန္ဖိုးရွိသြားတာ။


လမ္းတစ္ေနရာမွာ ဆံုၾကတဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ေလး ႏွစ္ေကာင္လိုေပါ့။ ကိုယ့္ေခါင္းေပၚက အေမြးနဲ႔ အခ်င္းခ်င္းထိေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္ၾကျပီး ဆန္က်င့္ဖက္ကို လမ္းခဲြေလွ်ာက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဦးတည္ရာဖက္ကို တစ္ေရြ႔ေရြ႔ တြားသြားရင္း က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ဒီဟင္းလင္းျပင္ၾကီးမွာ ခႏၶာကိုယ္ေသးငယ္တဲ့ ပုရြက္ဆိတ္ႏွစ္ေကာင္ ဘယ္ေနရာမွာ ထပ္ျပန္ဆံုခြင့္ ရၾကမလဲ?

စၾက၀ဠာနဲ႔ ႏႈိင္းယဥ္ၾကည့္ရင္ ကြ်န္မတို႔ လူဆိုတာ မ်က္စိနဲ႔ေတာင္ မျမင္ႏိုင္တဲ့ အမႈန္ေလးပါ။ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ပုရြက္ဆိတ္ေလးႏွစ္ေကာင္လို႔ အခ်င္းခ်င္း ထိေတြ႔ခြင့္ရႏိုင္မလဲ..? ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ရႏိုင္မလဲ?

လူ႔ဘ၀ထဲ တစ္ခါေရာက္လာဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
လူခ်င္းတစ္ခါေလာက္ ရင္းႏွီးႏႈတ္ဆက္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
သူငယ္ခ်င္းလို႔ အမည္တပ္ဖို႔ လြယ္ကူပါသလား?
စကားေလး တစ္ခြန္းပါပဲ ....
"တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးပါ"

တရုတ္စကားပံု တစ္ခုက ဒီလိုေျပာပါတယ္။
"ေရွးကံေၾကာင့္ မိုင္ေပါင္းေထာင္ခ်ီ ေ၀းေနၾကသူေတြ ေတြ႔ဆံုရင္းႏွီးခြင့္ ရၾကတယ္။ ကံမပါရင္ ပုခံုးခ်င္း ရွပ္တိုက္သြားတာေတာင္ ရင္းႏွီးခြင့္ မရဘူး" တဲ့.....

အီးေမးထဲကရတာေလးပါ။