အခ်စ္ရဲ.တန္ဖုိး

“ေမာင္ ဒီေန႔ ျပန္လာဖို႔ အခ်ိန္ တကယ္မမီေတာ့ဘူးလားဟင္” တံခါးဝထိ လိုက္ပို႔တဲ့ ဇနီးက ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်က္လံုးနဲ႔ သူ႔ကိုေမးတယ္။

“ဒီဧည့္သည္က အေရးၾကီးတယ္။ ေမာင္တို႔ ဟိုမွာပဲ တည္းျဖစ္လိမ့္မယ္။ ေမာင့္ကို မေစာင့္နဲ႔ေတာ့.. မနက္ျဖန္မွပဲ ေမာင္တုိ႔ထပ္က်င္းပၾကတာေပါ့”

“ဟုတ္ကဲ့ပါေမာင္.. ကားကို သတိထား ေမာင္းအုန္းေနာ္”

သူမကို သူတစ္ခ်က္နမ္းလိုက္တယ္။ သူ႔အလုပ္အိတ္ကို သူမကားေပၚ တင္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီေန႔က သူနဲ႔သူမရဲ႕ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ ျဖစ္တယ္။ သူမကို သူစေတြ႔တုန္းက သူမရဲ႕ ဖ်တ္လတ္မႈ၊ အလုပ္အကိုင္ ၾကိဳးစားမႈ၊ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚ ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္မႈ၊ စိတ္သေဘာထား ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈေတြက သူ႔ကို ဖမ္းစားခဲ့တယ္။ ဒီေန႔အထိ သူမကို လက္ထပ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တဲ့ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မွန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သက္ေသျပေနပါတယ္။

သူမဟာ ကုန္သည္ရဲ႕ ဇနီးေကာင္းတစ္ဦးအျဖင့္ တာဝန္ေက်ခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြ အားေပးကူညီသူျဖစ္ခဲ့တယ္။ မၾကာခဏ သူခရီးထြက္ေနရလို႔ အိမ္တာဝန္ကို တစ္ဦးတည္း ထိန္းသိမ္းခဲ့သူျဖစ္တယ္။ သားႏွစ္ေယာက္ကလည္း လိမၼာေရးျခား ရွိလွတယ္။ သားေလးေတြ ေမြးတုန္းက သူမ အနားမွာ သူမရွိႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဘဝမွာ သူတို႔အတြက္ အေရးၾကီးတဲ့ ေန႔ရက္ဆိုလို႔ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္ေန႔နဲ႔ သူမ ဆံုးတဲ့ေန႔ျဖစ္တယ္။ အဲဒီႏွစ္ရက္ကို သူမပ်က္မကြက္ တက္ရမယ္လို႔ သူ႔ကို သူမ မၾကာခဏ စေနာက္တတ္တယ္။

သူမရဲ႕ အစအေနာက္ကို သူ ဂရုမစိုက္ခဲ့မိဘူး။ ခါတိုင္းလိုပဲ သူ႔စိတ္ကူး အိပ္မက္ေတြအတြက္ အလုပ္ေတြနဲ႔ ႐ႈပ္ေနခဲ့တယ္။ သူ႔စိတ္ကူးအိပ္မက္၊ သူ႔ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ သူ႔သတၱိကို သူမအစကတည္းက နားလည္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေလာကမွာ သူမဟာ သူ႔ကို နားလည္မႈ အေပးဆံုးလို႔လည္း သူသိထားတယ္။ သူ႔ၾကိဳးစားမႈေတြက သူမအတြက္၊ မိသားစုအတြက္ဆုိတာ သူမ သေဘာေပါက္ခဲ့ရင္ ဒီညႏွစ္ပတ္လည္ေန႔မွာ သူပ်က္ကြက္ခဲ့တာကို သူမခြင့္လြတ္လိမ့္မယ္လို႔ သူယံုၾကည္မိတယ္။

ကုမၸဏီသြားတဲ့ လမ္းတစ္ေနရာမွာ ပန္းအေရာင္းဆိုင္ တစ္ဆိုင္ကို သူေတြ႔လိုက္တယ္။ ကားရပ္ျပီး သူမၾကိဳက္တဲ့ ႏွင္းဆီနီကို ၇ ဒါဇင္မွာလုိက္တယ္။ ႏွင္းဆီတစ္ပြင့္က တစ္လကုိယ္စားျပဳတယ္။ ၇ႏွစ္အတြက္ ႏွင္းဆီပန္းေတြမွာျပီး ေနအိမ္လိပ္စာကဒ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။ သူ႔ကိုယ္စား သူမအတြက္ ပန္းဆိုင္က သြားေရာက္ပို႔ေပးဖို႔ျဖစ္တယ္။ ပန္းမွာျပီး သူလွည့္အထြက္ တံခါးဝမွာ ပန္းအိုးတစ္လံုး ကိုင္ထားတဲ့ အဘိုးအိုတစ္ဦးနဲ႔ တိုက္မိခဲ့တယ္။

“ ဟာ.. အဘိုး... ေဆာရီးပါ။ ဘယ္နား နာသြားပါသလဲ?”

ပ်ာပ်ာသလဲ ေတာင္းပန္တဲ့ သူ႔ကို အဘိုးအုိ ဂရုမစိုက္ဘဲ လက္ထဲ လြတ္က်ခါနီးတဲ့ ပန္းအိုးကိုပဲ အလွ်င္အျမန္ စစ္ေဆးေနတယ္။

“ေတာ္ေသးတယ္ .. ေတာ္ေသးတယ္။ ဘုရားသခင္ ကယ္ေပလို႔ ဒီစပယ္ပန္းအိုးေလး ကဲြမသြားတာ” အဘိုးအို တိုးတိုးေလး ေရရြတ္ေနတယ္။

“အဘိုး.. အဆင္ေျပလား? ေဆးရံု လိုက္ပို႔စရာလိုပါသလား?” သူထပ္ေမးလိုက္ျပန္တယ္။

အဲဒီအခ်ိန္က်မွ အဘိုးအိုက “မလိုဘူး.. ငါ့သား မလိုဘူး။ အဘိုးအရိုးေတြ မာေနေသးတယ္။ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္ဘူး။ ဒီပန္းက အဘိုးမိတ္ေဆြ စုိက္ထားတာ။ အဘိုးမိန္းမက စပယ္ပန္း ၾကိဳက္တတ္မွန္းသိလို႔ လက္ေဆာင္ေပးထားတာ။ သူ႔ကို အဘိုး ျမန္ျမန္ယူသြားျပရမယ္။ ဒီေန႔က အဘိုးတို႔ရဲ႕ ၄၅ႏွစ္ျပည့္ ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ေလ။ သူ႔အရမ္းေပ်ာ္မွာပဲ”

ေျပာေျပာဆိုဆို ထြက္သြားတဲ့ အဘုိးအိုရဲ႕ေနာက္ေက်ာကို သူေငးေနမိတယ္။ အသက္အရြယ္ အိုမင္းခဲ့ေပမယ့္ သူ႔ဇနီးအေပၚထားတဲ့ ခံစားခ်က္၊ သံေယာဇဥ္ ေမတၱာေတြက ျပည့္ႏွက္ေနဆဲပါလား...

ကုမၸဏီဝင္ျပီး ညေနမွာ ဧည့္သည္နဲ႔ ခ်ိန္းထားတ့ဲေနရာကို သူထြက္လာခဲ့တယ္။ ကားအသြားအလာရွင္းျပီး လမ္းေတြ မပိတ္ခဲ့ေပမယ့္ လမ္းေဘးသခၤ်ဳိင္း တစ္ေနရာက ျမင္ကြင္းတစ္ခုက သူ႔ကားကို ရပ္တန္႔ေစခဲ့တယ္။ ပန္းအေရာင္ဆိုင္ေရွ႕က သူတိုက္ခဲ့မိတဲ့ အဘိုးအိုမွာ အုတ္ဂူတစ္လံုးေရွ႕ ထိုင္ျပီး ျမက္ေတြရွင္းေနတာကို ေတြ႔လိုက္မိတယ္။ စပယ္ပန္းအိုးကို အုတ္ဂူေပၚမွာ တင္ထားတာ ေတြ႔လိုက္တယ္။

သူ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ကားကို ျပန္ေကြ႔လိုက္တယ္။ ပန္းဆိုင္ေရွ႕ ကားရပ္ျပီး ဆိုင္ထဲ သူအေျပးဝင္သြားခဲ့တယ္။

“ကြ်န္ေတာ္မွာထားတဲ့ပန္း ပို႔လိုက္ျပီလား ခင္ဗ်ာ”

“မပို႔ရေသးပါဘူး”

“ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပဲ ယူသြားပါ့မယ္”

ကိုယ့္အနားရွိေနခ်ိန္မွာ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္း မသိဘဲ ဆံုး႐ႈံးသြားမွ လူေတြက ႏွေျမာတတ္ၾကတယ္။ ဒီလို ႏွေျမာျခင္းေတြ ကိုယ့္ဆီမွာ မျဖစ္ပြါးဖို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပင္ပန္းေနပါေစ၊ အလုပ္မ်ားေနပါေစ ကိုယ့္ခ်စ္တဲ့သူအတြက္ အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ ခ်န္ထားေပးဖို႔ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဘဝဆိုတာ ေနာက္တစ္ၾကိမ္ ထပ္လာလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေနာင္ဘဝ.. ေနာင္ဘဝသာရွိခဲ့ရင္ ဒီထက္ပိုခ်စ္ျပမယ္လို႔ ဂတိေတြေပးေနမယ့္အစား ဘာျဖစ္လို႔ ဒီဘဝမွာ ေကာင္းေကာင္းတန္ဖိုးထားျပီး မခ်စ္ၾကသလဲ? ေရြးခ်ယ္မႈေတြ မ်ားေနလို႔လား? ေရြးခ်ယ္မႈေတြ မ်ားေနခဲ့လို႔ပဲ ဘယ္သူ၊ ဘယ္အရာကို တန္ဖိုးထား ခ်စ္ရမယ္မွန္းမသိဘဲ ေတြေဝခဲ့လို႔လား?

ဖတ္မိတဲ့ စာေလးတစ္ပုဒ္က ဒီလိုရွိပါတယ္။ တစ္ခါက ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦးမွာ ဇနီးက ေယာက္်ားကို ေမးခဲ့တယ္။

“ဒီတသက္မွာ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ ကားတစ္စီးပဲ ဝယ္မယ္။ ေနာက္ထပ္သစ္လည္း လဲလို႔ မရဘူးဆိုရင္ ကားကို ဘယ္လိုထိန္းသိမ္းမလဲ?”

“အေကာင္းဆံုး စက္ဆီကို သံုးမယ္၊ အခ်ိန္ျပည့္ ဂရုစိုက္မယ္၊ အျမဲတမ္း ေဆးေက်ာမယ္......” ေယာက္်ားျဖစ္သူက အေကာင္းဆံုးျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အရာေတြကို တသီၾကီး ေျပာခဲ့တယ္။

“ဒီလိုဆိုရင္ တစ္သက္မွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲယူရမယ္၊ လဲလို႔မရဘူးဆိုရင္ေကာ....?”

ဇနီးရဲ႕အေမးေၾကာင္း ေယာက္်ားျဖစ္သူ မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး နီရဲသြားခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဇနီးလက္ကို ဆုတ္ကိုင္ျပီး “ငါအေျဖသိျပီ” လို႔ ျပန္ေျဖခဲ့တယ္။ ဇနီးကို ၾကည့္တဲ့ သူ႔အၾကည့္မွာ အၾကင္နာအခိုးေတြ ပိုျပည့္လွ်ံသြားခဲ့တယ္။

ႏိုင္းႏိုင္းစေန

မူရင္း http://www.youthawnt.com.tw