ဥစၥာရူး

အလြမ္းေတြနဲ့
ယားယံေနတဲ့
ငါးမူးေစ့ေလးတစ္ေစ့အေျကာင္း

ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့
က်ြန္ေတာ္နဲ့သူမ ခ်စ္သူေတြျဖစ္ခဲျကတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့
က်ြန္ေတာ့္မွာတယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးမရွိခဲ့ဘူး။
ဟုတ္ပါရဲ့။
က်ြန္ေတာ္တို့မိသားစုဆင္းရဲလိုက္ပံုမ်ား
တယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးေတာင္မွ
အိမ္မွာမထားနိုင္ဘူး
အေဖအေမတို့ကလည္း
တစ္ေန့မွာသူတို့သားေလးဟာ တယ္လီဖုန္းရွိတဲ့အိမ္က
သမီးပ်ိုေလးနဲ့ ခ်စ္သူျဖစ္လိမ့္မယ္ဆိုတာကို
မသိခဲ့ျကဘူးနဲ့တူပါရဲ့။
တကယ္လို့ အေစာကသာသိခဲ့ရင္ေတာ့
သားေလးရဲ့ေနာင္ေရးအတြက္
တယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးဖိုးကို
သူတို့ပိုရွာခဲ့ျကမွာေပါ့။

ခုေတာ့
က်ြန္ေတာ္ကံဆိုးလိုက္ပံုမ်ား
က်ြန္ေတာ့မွာတယ္လီဖုန္းေလးတစ္လံုးေတာင္မွ မရွိဘူး။
ဒါေပမယ့္
က်ြန္ေတာ္ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့
က်ြန္ေတာ္တို့နိုင္ငံမွာ
ငါးမူးေစ့တစ္ေစ့ထည့္ျပီးအသံုးျပုလို့ရတဲ့
တယ္လီဖုန္းေလးေတြ အမ်ားျကီးရွိေနလို့ ေတာ္ပါေသးရဲ့။
ငါးမူးေစ့ေလးကို က်ြန္ေတာ္တယ္လီဖုန္းထဲ ထည့္လိုက္တဲ့အခါ
တယ္လီဖုန္းထဲကို ေဂ်ာက္ခနဲ က်သြားတဲ့ ငါးမူးေစ့ေလးဟာ
က်ြန္ေတာ္ျဖစ္ျပီး
က်ြန္ေတာ့္ရင္ထဲကို ေဂ်ာက္ခနဲက်လာတဲ့ ငါးမူးေစ့ေလးဟာ
သူမျဖစ္ပါတယ္။

တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ
က်ြန္ေတာ္ဟာ
သာမန္လူသားေလးတစ္ေယာက္ပါပဲ။
က်ြန္ေတာ့္ဘဝမွာစိတ္ျကီးဝင္စရာဆိုလို့
ဘာမွမရွိပါဘူး။
ဒါေပမယ့္
သူမရဲ့အသံေလးကို
နွလံုးသားနဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ျကားေနရတဲ့ အခါမ်ိုးမွာေတာ့
က်ြန္ေတာ္ဟာ ဘဝေမ့တတ္ပါတယ္။
ဘူတာရံုကို ငါးမူးေစ့ေလးတစ္ေစ့နဲ့
တယ္လီဖုန္းဆက္ဖို့လာတဲ့ ေကာင္ေလးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ
နတ္သားေလးတစ္ပါးလို့ထင္မိတယ္။
သူမအသံျကားရတဲ့အတြက္
နွလံုးသားဟာ ကိုယ္ေရာင္ကိုယ္ဝါေတြ
ေတာက္ပလြန္းေနလို့ေပါ့၊
လူ့အျဖစ္ကိုရဖို့ မလြယ္ဘူး၊
လူသားအားလံုး
တယ္လီဖုန္းေလးနဲ့ ခ်စ္စကားေျပာဖူးသင့္တယ္။
အထူးသျဖင့္ က်ြန္ေတာ့္လို
ဘူတာရံုက တယ္လီဖုန္းေလးနဲ့ ခ်စ္စကားေျပာမိရင္ေတာ့
ပိုျပီးအရသာ ထူးကဲမယ္။

ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္ ၊ ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္

အဲဒီမီးရထားျကီးေတြက တျခားဘူတာရံုတစ္ခုကိုေရာက္ဖို့အတြက္
အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ျကာျကာ စီးရေပဦးမယ္။

ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္ ၊ ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္

အဲဒီခရီးသြားေတြက သူတို့ဘဝ ရည္မွန္းခ်က္အသီးသီးကိုေရာက္ဖို့
မီးရထားျကီးကို အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ျကာျကာ စီးရေပဦးမယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ြန္ေတာ္က သူမနားရြက္ကေလးထဲကို
ေရာက္ရွိေနျပီမို့ ဘဝရည္မွန္းခ်က္အားလံုးကို
တယ္လီဖုန္းေလးထဲမွာဘဲ ျပီးဆံုးလိုက္နိုင္တယ္။

တူ ဝူ

ဒါကိုမသိတဲ့ ခရီးသြားေတြနဲ့ က်ြန္ေတာ့္လို ကံမေကာင္းတဲ့
မီးရထားရွည္ျကီးကေတာ့ အေဝးကိုပဲ
ေန.စဥ္ေမာင္းနွင္ရရွာတယ္။

ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္ ၊ ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္

သူမဟာ ဝတ္ဆံကူးနည္းျဖစ္တယ္။
သူမနဲ့စကားေျပာရတာ စတုတၱတန္းသခၤ်ာထက္
ေပ်ာ္စရာေကာင္းတယ္။
သူမကိုအာရံုျပုလိုက္တဲ့အခါ မိုးတိမ္ျဖစ္ေပါ္ပံုကို
ျမင္ရတယ္။
သူမရဲ့နာမည္က အရွက္တရားထူထပ္ေသာ ဓါတ္သတၱဳအရိုင္းမ်ားလို့ ေခၚတယ္။
ဒါဟာလည္းက်ြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ကမၻာ့သမိုင္းပါပဲ။
အေဖအေမတို့လည္းအသိမဟုတ္လား။
က်ြန္ေတာ့္မွာ မ်က္ရစ္ကေလးမပါဘူးဆိုတာ
အဲဒီေန့က
အေဝးကိုသြားမယ့္ မီးရထားဥဩသံေတြဟာ
က်ြန္ေတာ္နဲ့ တစ္စံုတစ္ရာ
ပတ္သတ္ေနတယ္ဆိုတာ မသိခဲ့ဘူး။
ေနာက္တစ္ေန့မွာ
က်ြန္ေတာ့္အတြက္ အဓိပါယ္ရွိမွာမဟုတ္တဲ့
ငါးမူးေစ့ကေလးေတြ လက္ထဲအျပည့္ထည့္လို့
ဘဏ္တိုက္ျကီးတစ္ခုကို ေအးေအးေဆးေဆး
(လံုးဝေနာက္ဆံမတင္းဘဲ)ေက်ာေပးျပီး
အိမ္ကိုျပန္ခဲ့တယ္။

ေနာက္တစ္ေန့
ငါးမူးေစ့ေလးေတြအမ်ားျကီးထဲက
ပထမဆံုးငါးမူးေစ့ေလးနဲ့ သူမဆီဖုန္းဆက္ေတာ့

ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္ ၊ ဂ်ံုး ဂ်ံုး ဂ်က္ ဂ်က္

သူမက်ြန္ေတာ့္ကိုမုန္းသြားျပီတဲ့။
ျဖစ္ပံုကဒီလိုပါ။
က်ြန္ေတာ့္အတိတ္ဘဝမွာ ေမ့က်န္ခဲ့တဲ့
မ်က္ရစ္ေလး သူမက တယ္လီဖုန္းကေနတဆင့္
လွမ္းေပးလိုက္လို့ပါပဲ။
အခ်စ္ေရ
သိပ္စိတ္တိုတယ္။
ရွိသမ်ွ ငါးမူးေစ့ေတြကို
လက္ထဲထည့္ျပီး အကုန္ပစ္ျကဲလိုက္တယ္။
ကံဆိုးလိုက္ပံုမ်ား
ရည္းစားနဲ့ကြဲလို့ ပိုက္ဆံျကဲတဲ့ ငါးမူးေစ့သူေဌးျကီးကို
ဘယ္ကေလးကမွ သာဓုမေခါ္ျကဘူးကြယ့္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
အခါတစ္ပါး၌ နားရြက္ေလးတစ္ဖက္၏အမုန္းေျကာင့္
က်ြန္ေတာ့္တြင္ ငါးမူးေစ့မ်ားစြာ မ်ိုးတုန္းခဲ့ရသည္-
ဆိုတာကေတာ့
ထိုးဇာတ္မဟုတ္ပါဘူး ကမၻာျကီးရယ္
ဒါေပမယ့္ ျကံျကံဖန္ဖန္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့
ငါးမူးေစ့ေလးတစ္ေစ့ဟာ တယ္လီဖုန္းစာအုပ္ထဲမွာ
ကုတ္ကတ္ျပီး က်န္ေနခဲ့တယ္။
ရုတ္တရက္ စာအုပ္ကိုလွန္လိုက္တုန္းကမ်ား
ငါးမူးေစ့ေလးခမ်ာ ရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ့၊
အျပစ္တင္ရင္လည္းခံရံုပဲ
ဒီတစ္ခါေတာ့ က်ြန္ေတာ္လြွတ္မပစ္မိပါဘူးဗ်ာ၊
ဒါဟာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားပါလို့
အတိအက်မေျပာရဲေပမယ့္
တစ္ေယာက္တည္း က်န္ခဲ့တဲ့လူသားဟာ
တစ္ေစ့တည္းက်န္ခဲ့တဲ့ ငါးမူးေစ့ေလးအေပါ္မွာ
ရန္မီးမပြားနိုင္ေတာ့ဘူးဗ်ာ။
ေနာက္ဆံုး ငါးမူးေစ့ေလးလို့
အမည္ေပးျပီး သိမ္းထားလိုက္တယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ
နွလံုးသားေပါ္ကို ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေလးေတြ တဖြဲဖြဲက်လာျပီး
သူမကိုေနာင္တစ္ခ်ိန္ခ်စ္တယ္ေျပာခြင့္ရမွ ဒီဘဝမွာ
ငါးမူးေစ့ေလးကို သံုးမယ္လို့ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
(အျကံေကာင္းေတာ့တစ္ခ်က္) တကယ္လို့မ်ား။
ဖြ ..... ဖြ
တကယ္လို့မ်ားေပါ့ေလ။
ကံမေကာင္းလို့ ဒီတစ္သက္ သူမနဲ့ဖုန္းမဆက္ရေတာ့ဘူးဆိုရင္လည္း
ဒီငါးမူးေစ့ေလး(ေနာက္ဆံုးငါးမူးေစ့)ကိုတျခားမွာမသံုးေတာ့ဘူးလို့
သႏိၵဌာန္ခ်လိုက္တယ္။

ဒါေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္ဟာ အျကံေကာင္းေပမယ့္
ကံမေကာင္းတဲ့သူပါဗ်ာ။
ရက္ လ နွစ္ ေတြရင့္ေညာင္း
လကၡဏာေရးအေျကာင္းေတြ ျမင့္မားေျပာင္းလဲခဲ့ေပမယ့္
သူမနဲ့ဆံုဆည္းဖို့ အခါေကာင္းကေတာ့ျဖင့္
ေရာက္မလာခဲ့ပါဘူး။
က်ြန္ေတာ္ကသာ ေမ်ွာ္လင့္ေနရတယ္၊
ကံတရားကေတာ့ျဖင့္
သြားခ်င္ရာ ေလ်ွာက္သြားေနတာပဲ ထင္ပါရဲ့။
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့ တစ္ေန့တစ္ျခားပိုလွလာတဲ့
က်ြန္ေတာ့္မ်က္ရစ္ကေလးကိုျကည့္ျပီး
က်ြန္ေတာ့္မ်က္လံုးေလးက ပိုပိုငိုမိတယ္။
ျကည့္ပါဦးဗ်ာ ေနာက္ဆံုးငါးမူးေစ့ေလးေတြဟာ ေခ်းေတြတက္လို့။
သူ့မွာ အိပ္မက္ေတြလည္း မေကာင္းဘူးတဲ့။
က်ြန္ေတာ့္မွာ ဆက္သြယ္စရာ တယ္လီဖုန္း ၁၀၀ ရွိရင္
စာအုပ္ထဲမွာ ၉၉ လံုးပဲ မွတ္ထားေလ့ရွိတယ္။
ဘာျဖစ္လို့လည္းဆိုေတာ့ က်ြန္ေတာ့္နာမည္ကိုေတာင္မွ
သူမရဲ့ဖုန္းနံပါတ္ေလာက္ အစြဲအလမ္း မျကီးလို့ပါပဲ။
(ေရးမွတ္မထားတဲ့ တယ္လီဖုန္းနံပါတ္ေလးကို လြမ္းတဲ့အခါ)
စာအုပ္ထဲမွာရွိတဲ့ တယ္လီဖုန္း ၉၉ လံုးရဲ့ နံပါတ္ေတြကို
ကေယာင္ေခ်ာက္ခ်ား ေလ်ွာက္ျကည့္ေနမိတယ္။
ေနာက္ျပီး ဘယ္သူ့ဆီမွ မဆက္ဘဲ ေနမိတယ္။

အခုက်ြန္ေတာ့္အိမ္မွာ
တယ္လီဖုန္းအသစ္ကေလးတစ္လံုးေရာက္ေနတယ္၊
က်ြန္ေတာ္နဲ့မပတ္သတ္ဘူး။
မိသားစုရဲ့တယ္လီဖုန္းျဖစ္ပါတယ္။
လူ့ဘဝမွာ
ဘယ္ေတာ့မွ တယ္လီဖုန္းမဆက္တဲ့ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္နဲ့
က်ြန္ေတာ္အရိုးထုတ္သြားရေတာ့မွာလား။
က်ြန္ေတာ့္အျဖစ္က ဆိုးပါတယ္။
ညဉ့္နက္သန္းေခါင္ အိပ္ေကာင္းတုန္းေပမယ့္
“ ခ်ြင္ လြင္ လြင္” ဆိုတဲ့ အသံမ်ိုးျကားရင္ လန့္နိုးတယ္။
က်ြန္ေတာ့္ရဲ့ေနာက္ဆံုး ငါးမူးေစ့ေလးမ်ား
အျပင္ထြကက်သလားလို့ပါ။
တစ္ခါတစ္ေလ
သူတစ္ပါးလက္ထဲမွာ ငါးမူးေစ့အေဟာင္းေလးကို ျမင္ရင္လည္း
က်ြန္ေတာ့္ငါးမူးေစ့ေလးကို ထိတ္ထိတ္ပ်ာပ်ား ထုတ္ျကည့္မိတယ္။
ေနထိုင္မေကာင္းလို့ အိပ္ရာထဲလဲေနတဲ့အခါမ်ိုးမွာေတာင္မွ
ငါးမူးေစ့ေလးကို ေခါင္းအံုးေဘးထားျပီး အိပ္ရမွ
ဘယ္ေလာက္ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းသလဲ။

ေနာက္ဆံုးငါးမူးေစ့ေလးအေပါ္မွာ
က်ြန္ေတာ္အစြဲအလမ္းျကီးခဲ့တယ္၊
ဥပါဒါန္ေျကာင့္ဥပါဒ္ျဖစ္တယ္လို့
က်ြန္ေတာ္တို့ ျမတ္စြာဘုရားက ေဟာျကားထားပါတယ္။
သူမကို က်ြန္ေတာ္က ဥပါဒါန္ျဖစ္ခဲ့ျပီး
ငါးမူးေစ့ေလးဟာ က်ြန္ေတာ့္အတြက္ ဥပါဒ္ေပးေနျပီလား၊
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါးမူးေစ့ေလးကို လြွင့္မပစ္နိုင္ပါ။
မွန္တာေျပာသစၥာ
တစ္ေယာက္ေသာသူက
ေရြွဒဂၤါးနဲ့လဲမယ္ဆိုရင္လည္း မလဲနိုင္ပါ။
တစ္ေယာက္ေသာသူက
ျမို့ရြာေတြနဲ့ လဲမယ္ဆိုလည္း မလဲပါ။
ဘာေျကာင့္လည္းဆိုေတာ့
သူမကို က်ြန္ေတာ္ ေနာက္တစ္ခ်ိန္ ခ်စ္စကားေျပာခြင့္ရမွ
သံုးမယ္လို့ဆံုးျဖတ္ထားတဲ့
ေနာက္ဆံုးငါးမူးေစ့ေလးမို့ပါ။
တကယ္လို့မ်ား
က်ြန္ေတာ္အသက္ျကီးသြားရင္လည္း
ငါးမူးေစ့ေလးကို သိမ္းထားေနဦးမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
ေခ်းတက္ေနတဲ့ ငါးမူးေစ့ေလးနဲ့
အဖိုးျကီးအို ခါးကုန္းကုန္းေပါ့ဗ်ာ။

ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ဗ်ာ
က်ြန္ေတာ္ ေသသြားရင္ေတာင္
အဲဒီငါးမူးေစ့ေလးကို
က်ြန္ေတာ့္အိပ္ကပ္ထဲ ထည့္ေပးလိုက္ျကပါ။
သူမက က်ြန္ေတာ့္ကို တမလြန္က်မွ
တယ္လီဖုန္းဆက္ခ်င္ ဆက္ေနမွာမို့ပါဗ်ာ။

ေကေဇာ္ ၁၉၈၆
နွင္းရည္စက္လက္+ရွုေမ်ွာ္ခင္း၂၃ ကဗ်ာစာအုပ္မွ

ကုိညီလင္းဆက္ ၏ဘေလာ.ဂ္မွကူးယူေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
မွတ္ခ်က္ = ေကေဇာ္ ၁၉၈၆ ဆုိသည္မွာ ။ အဆုိေတာ္ မင္းသား မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မႏၱေလးသိန္းေဇာ္ကုိ အရမ္းၾကိဳက္ပါတယ္။ သူဆုိတဲ.သီခ်င္းေတြေကာ သူ.ရဲ.အသံကုိေကာအင္မတန္မွ ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အထူးသျဖင္.သူ.ကဗ်ာေတြေပါ.ဗ်ာ။ သူ.ကဗ်ာေတြက သိပ္ကုိခ်စ္စရာေကာင္းပါတယ္။ထပ္မံေဖာ္ျပေပးပါဦးမယ္။